ไฟลท์เยิน !!!

เหนื่อยเฟ้ย

บอกได้คำเดียวว่าเหนื่อยมาก หลังจากท่ได้บินไฟลท์กลับมาจาก SFO ชีวิตบัดซบเพราะผู้โดยฯเป็น DAL ประมาณครึ่งลำ
อยากบอกว่าเกินพอ
ลงเครื่องมาคนสวยโทรมเยินเลยค่ะ

ลักษณะของผู้โดยสาร DEL ก็ไม่มีไรมากนะ เดินขึ้นเครื่องมา นอกจากจะโพกหัวแอนดตัวเหม็นแล้ว พวกเค้าจะลากกระเป๋าใบหนักอึ้งมา เคยแอบสงสัยจริงๆว่า ในกระเป๋าเค้าใส่หินเอาไว้รึไง ทำไมมันถึงได้หนักขนาดนี้ แล้วเวลาลากกระเป๋ามาบนเครื่องนะ ลากมาจากไหนต่อไหนก็ลากมาได้ พอขึ้นเครื่องมาก็เป็นง่อยซะงั้น ให้แอร์ต้องยกขึ้นเครื่อง หลังๆเรารู้ทัน แขกไม่ยก เราก็ไม่ยดเฟ้ย ให้มันโหลดลงคาร์โก้ลูกเดียว คนสวยไม่ยกใหเแขกแน่ๆ ไม่งั้นคนสวยหลังพังแหงๆโลย ~>_<~
พอขึ้นเครื่องมา เราก็จะปวดกระโหลกวุ่นวายกับบรรดาสารพัดอาหารพิเศษที่ประดาแขกได้สั้งขึ้นเครื่องมา ทั้ง VGML, IVML, AVML,FRML,HNML, MOML, KHML, DBML, CHML, BBML และอื่นๆ
งงไหมล่ะ
เอาหละ จะพยายามแจกแจงอาหารพิเศษที่เจอบ่อยๆให้ชื่นชมแล้วกันนะ

VGML มังสวิรัติ
IVML มังสวิรัติแบบอาหารอินเดีย
AVML มังสวิรัตแบบอาหารเอเชียอื่นๆ( รู้สึกจะเป็นพวกอาหารเจ)
FRML ผลไม้สด
HNML อาหารฮินดู มีเนื้อสัตว์ได้ยกเว้นเนื้อวัว
MOML อาหารมุสลิม
KHML อาหารโคชเชอร์ หรืออาหารของชาวยิว
DBML อาหารของคนที่ต้องการควบคุมน้ำตาล
CHML อาหารสำหรับเด็ก
BBML อาหารเด็กทารก

เดินอาหารพิเศษเกิน 1 คาร์ทซะอีกนะ เหนื่อยเลยมั๊ยล่ะ -_-'

ยังไงก็ดีใจเนอะ พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแว้ว

ก่อนออกมาจาก SFO นายแม่โพสท์ไว้ในเว็บ JBT ว่าอยากให้เราไปช่วยเป็นหนึ่งในชาว JBT ออกรายการ SPEAK OUT

ไอ้จะได้ออกทีวีมันก็ตื่นเต้นดีหรอกนะ แต่การออกทีวีในวันที่เราไม่พร้อมนี่มันออจะทรมานจิตไปนิดนึง แหม...ก็วันก่อนหน้านั้นเรากลับมาถึงบ้านดึกโพดๆ จะให้คนสวยลากสังขารไปได้ไงอะ ยิ่งก่อนหน้านั้นคนสวยลากความโทรมยาวมาจาก SFO ไม่อยากจะนึกเลยว่า จะเอาความงานที่ไหนไปออกทีวี

เชอะ!!!

อีน้องดำมานต้องโตะจายแหงๆ ว่าทำไมพี่ฟ้ามันหน้าโทรมทรุดขนาดหนักแบบนี้


ps. วันที่เอาบล็อกลงวันนี้จะได้กลับบ้านแล้ว
ใครอยากดูรูปจาก SFO อดใจรอนี๊สส์นึง
ยังขี้เกียจเอาลงบล็อกอยู่เลยงับ

CEB....เซบู สวรรค์ของนักดำน้ำ (แต่ไม่ใช่ฉัน~ว้อยยย!)

ก็อย่างที่จั่วหัวข้อเอาไว้นั่นแหละ ฉันเพิ่งกลับมาจากไฟลท์ CEB หรือเกาะเซบู อันเป็นเกาะแห่งหนึ่งในบรรดาเกาะจำนวนหลายพันเกาะ ซึ่งรวมเป็นประเทศฟิลิปปินส์ ชื่อเซบูอาจจะไม่เป็นที่คุ้นหูคนไทยเท่าไหร่นัก แม้ว่าจะเป็นประเทศเพื่อนบ้านกับเราก็ตาม ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะรายได้หลักของเซบูมาจากการท่องเที่ยวประเภทหาดสวย น้ำใส มีปลาแหวกว่าย ซึ่งจะว่าไป ฉันคิดว่าอันดามัน และหมู่เกาะสิมิลันบ้านเราติดอันดับสวยงามกว่าเซบูเป็นไหนๆ แต่ก็อย่างว่า เทียบกันแล้วราคามันออกจะสูงกว่าทางเซบู ดังนั้นบ้านเราจึงนิยมขายทัวร์ให้กับนักท่องเที่ยวทางยุโรปมากกว่า

ไฟลท์บินไปเซบู เราบินไปด้วยเครื่อง A321 หรือแอร์บัสลำเล็กจุผู้โดยสารได้ไม่ถึง 200 คน บินโขยกเขยกไปจนถึงเซบู เดาเอาเองว่าไฟลท์แบบนี้น่าจะเป็นชาร์เตอร์ไฟลท์ หรือไฟลท์ที่บริษัททัวร์เช่าเหมาลำให้เราพาลูกทัวร์เขาไปส่ง ผู้โดยสารส่วนมากที่ไปเซบูจึงล้วนเป็นชาวเกาหลีที่ไปเที่ยวแบบครอบครัว มีทั้งครอบครัวที่เพิ่งเริ่มต้นไปฮันนีมูน ไปจนถึงครอบครัวชนิดที่มีลูกเด็กเล็กแดง ลงเครื่องไปถึงเซบูก็พบว่ามีร้านรวงต่างๆติดป้ายภาษาเกาหลีเต็มไปหมด คิดเอาว่าคนเกาหลีคงชอบมาเที่ยวทะเลแถวฟิลิปปินส์นี่แหละ เพราะประเทศเขาเป็นเกาะ คงมีที่เที่ยวเยอะ

พูดไปจะหาว่าเราแอบเม้าท์ แต่เคยคุยกับเพื่อนที่อยู่ภูเก็ต เพื่อนเล่าว่าคนเกาหลีชอบไปภูเก็ตเหมือนกัน แต่ชอบไปกันช่วง low season หรือช่วงมรสุมเนื่องจากค่าที่พักและค่าทัวร์ราคาถูกกว่าช่วงปรกติ ฟังแล้วนึกในใจว่า เอาเข้าจริง เกาหลีมันก็ไม่ได้กระเป๋าหนักแบบนั้นหรอก ออกแนวไม่รวยจริง แต่ชอบแสดงความหรูหราไปอย่างนั้นเอง เรื่องพวกนี้ถ้าจะให้เล่าต่อก็คงยาว เอาเป็นว่าโป้งแปะไว้ก่อน เดี๋ยวใครมาอ่านเข้าจะว่าเราด่าเกาหลี

ไม่จรี๊งงง...ไม่จริงนะตัวเอง

มาต่อกันที่เซบู ประชากรส่วนมากในเซบูเป็นชาวฟิลิปปินส์ มองเผินๆไปก็คล้ายคนไทย ผิดกันก็ตรงที่ผู้คนบ้านเขาดูหน้าตาสวยงามคมขำมากกว่า คงเป็นเพราะมีเลือดฝรั่งผสมอยู่ ฉันสังเกตดู ชาวฟิลิปปินส์ส่วนใหญ่ ถ้าหน้าตาคมคายกว่าคนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หากลองสืบๆดูจะพบว่า ล้วนแล้วแต่มีเลือดสเปนผสมอยู่ทั้งสิ้น ทั้งนี้คงเป็นผลพวงมาจากยุคล่าอาณานิคมที่สเปนปกครองประเทศนี้อยู่นานกว่า 400 ปี แถมด้วยสหรัฐอเมริกาอีกร้อยกว่าปี ทำให้วัฒนธรรมบ้านเมืองนี้ดันไพล่ไปเหมือนประเทศทางอเมริกาใต้ทั้งหลาย (ประเทศที่เคยอยู่ใต้การปกครองของสเปนนั่นแหละ)

ผู้คนที่นี่ส่วนใหญ่ ถ้าเป็นคนที่ได้รับการศึกษา ล้วนแล้วแต่พูดภาษาอังกฤษคล่องยังกับน้ำ แต่ถ้าลองเดินไปพูดส่งภาษากับชาวบ้านร้านตลาด บางทีอาจจะได้ภาษาแปลกๆไม่คุ้นหูกลับมาก็ได้ เคยถามเพื่อนฟิลิปปินส์เขาเล่าว่า อันประเทศฟิลิปปินส์นั้น ภาษาราชการเขาติดต่อกันด้วยภาษาอังกฤษและภาษาตากาล็อกก็จริงอยู่ แต่ชาวบ้านที่อยู่รอบนอกออกไปก็ยังพูดภาษาถิ่นกันในชีวิตประจำวัน ดังนั้น หากจับเอาคนฟิลิปปินส์จากเกาะคนละเกาะมานั่งสนทนากัน ดีไม่ดี เขาคุยกันไม่รู้เรื่องเลยเสียด้วยซ้ำ

เหตุการณ์แบบนี้ฉันนึกไม่ออกเอาจริง ว่าคนที่อยู่บ้านเมืองเดียวกัน เชื้อชาติเดียวกัน ทำไมถึงได้ส่งภาษากันได้แตกต่างจนไม่มีคำไหนคล้ายกันแม้แต่นิดเดียว เพราะบ้านเมืองที่ฉันอยู่มาแต่อ้อนแต่ออกนั้น ต่อให้อยู่คนละถิ่นที่ ก็ยังจะพอส่งภาษากันได้บ้าง ต่อให้หลงไปคงไม่อดตาย

ไปค้างเซบูคราวนี้ฉันได้ค้างแพทเทิร์นยาว นั่นคืออยู่ที่เซบูถึง 2 วันเต็มๆ ก็ตั้งใจว่าจะออกไปเที่ยวชมเมืองเสียหน่อย ตอนแรกลูกเรือเกาหลีก็ชวนไปเที่ยวดำน้ำดูประการัง แต่พอคิดดูอีกทีแล้ว คิดว่าดูที่นี่ก็คงแพง สู้ไปเสียเงินแพงๆจ่ายให้คนไทยด้วยกันที่สิมิลันดีกว่า นอกจากนี้ ตอนที่ฉันลงไฟท์มาก็รู้สึกไม่สบาย ปรากฏว่า 2 วันเต็มๆนั้นเลยหมดไปกับการดู DVD ในห้อง (แน่นอน มีเรื่องเดียวคือลุงช้างของไข่หวานนั่นเอง) สลับกับการอ่านนิยายอย่างเอาเป็นเอาตาย

คราวนี้เลยมีรูปแค่นี้เองค่ะ
ตอนแรกว่าจะใส่ tag บอกที่อยู่ แต่ขี้เกียจเลยช่างมันแล้ว


โรงแรมที่CEBU คือโรงแรม Hilton Resort and Spa ค่ะ บนเตียงมีน้องนีโม่น้อยให้ยืมกอดด้วย แต่ถ้าจะพาน้องนีโม่กลับไปต้องจ่ายตังค์นะ จำไม่ได้ว่ากี่บาท แต่จำได้ว่าแพงมาก ซื้อสำเพ็งถูกกว่าเยอะเลย

ในห้องน้ำก็มีนีโม่อีกตัววางอยู่บนขอบอ่างค่ะ

วิวจากห้องนอนค่ะ คราวนี้โชคดี ได้นอนตั้งชั้น 16 แน่ะ เห็นเมืองเซบูด้วย

โรงแรมที่พักค่ะ ตกแต่งแบบเมดิเตอร์เรเนียน สวยเนอะ

สระว่ายน้ำ

บรรยากาศริมทะเลยามเช้าค่ะ อากาศดี๊ดี

แสงแรกของวันค่ะ หมอกลงเยอะไปหน่อย แต่ก็ยังสวยอยู่

น้ำทะเลที่เขาว่าใส มันใสจริงๆ

มองเห็นก้นทะเลเลยค่ะ น้ำสีเขียวเมอร์ริเดียนสวยมากๆ

ส่วนคนนี้ก็โทรมซะ -_-'

สองวันยังชีพอยู่ได้ด้วย room service 2 มื้อค่ะ นอนนั้นหมดเวลาไปกับการนอนซมอยู่ในห้อง

มื้อแรกเป็นพาสต้า จำไม่ได้ว่าเรียกว่าอะไร
รู้สึกว่าจะชื่อฟูชิลลี่ คาโบนาร่า (มั๊ง) อร่อยดีค่ะ มีขนมปังอุ่นๆมาให้แทะด้วย


มื้อที่สองเป็นซีซ่าร์สลัด ใส่แซลมอนรมควัน รสชาติพอใช้ได้ ข้างขวานั่นคือเชอร์รี่ชีสเค้กใส่พิสตาชิโอ


อะ...อันนี้คือของที่จะต้องดีแคลย์กับหมาย้วย T_T

เรื่องมันมีอยู่ว่าผิดพลาดทางการสื่อสารนิดหน่อย ว่าจะซื้อสองขวด Day-cream และ Night-cream สื่อสารไปๆมาๆเลยได้มาสามขวดซะงั้น แต่ไม่ต้องตกใจไปค่ะ เราใช้คูปองของขวัญวันแรงงานแลกมา พี่หมีและเราเอามาแลกคนละใบ แถมได้ส่วนลดบัตร VIP อีก เลยจ่ายเพิ่มไป 26$ (เศร้า! ) ตอนนี้พี่หมีรับอุปการะ Night cream ไปแล้ว เราเลยมีครีม SPF16 มาใช้กับโทนเนอร์ซึ่งกำลังจะหมดพอดี เอาน่า..ยังไงของมันก็ต้องใช้


ชิเชโด้ ไวท์ลูเซ้นต์ชุดนี้ กำลังเป็นที่นิยมในบรรดาเพื่อนๆค่ะ หวังใจว่ามันจะช่วยให้หน้าโทรมทรุดของเราดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นนะ ~>_<~


นอนมาเต็มที่สองวัน ขากลับเลยสามารถพจญพายุได้สนุกสนาน เมื่อเช้ามีพายุเข้าที่เกาหลี ทำให้เครื่องบินลำจิ๋วต้องบินกระฉอกไปกระฉอกมา ดีที่นอนมาพอ เลยไม่ค่อยวิงเวียนเท่าไหร่ กระนั้นก็ยังรู้สึกเหมือนนั่งบนรถไฟเหาะ แอบกลัวนิดๆเหมือนกัน แต่ก็ภาวนาว่า ขอให้คุณนักบินขับเครื่องพาเราลงโดยปลอดภัยด้วยเถอะ ลงมาวันนี้ฝนตกทั้งวันเลยค่ะ อากาศแบบนี้ทำให้คิดถึงบ้านดีจัง

คลิปวันนี้ อดใจไม่ได้จริงๆกับคลิป AF3 คอนเสิร์ตสัปดาห์ที่ 2 เข้าไปแล้ว

น้องเพชรและน้องตุ้ยเสียอลังการงานสร้าง สุดโยดดดดดดดดดดดด
แอบเม้าท์นิดนึง ดูคอนเสิร์ตวีคนี้แล้วแอบเห็นความเป็นเพอร์เฟคชั่นนิสท์ในตัวน้องเพชรด้วย ดีที่น้องเพชรท่าทางเป็นคนเปิด



เทียบอีกคู่นึง คู่นี้ บนเวทีรักกันปานจะกลืน น้องมินต์และน้องเก้าวีก้อ
สังเกตดู เห็นไหมว่าเวลาทำงานกับพาร์ทเนอร์มินต์จะให้คู่ตัวเองมากกว่าที่ก้อให้ (ไม่รู้เป็นเพราะเค้าเขินรึเปล่า)

มันมาอีกแล้วว........

ผ่านไปเร็วจริงๆ แป๊บเดียวก็หนึ่งปีแล้วสำหรับการติดตามรายการ Academy Fantasia ซึ่งปีนี้จัดเป็น seasonที่ 3 แล้ว
ปีที่แล้วหลังจากที่เสียเงินไปมากมายกับการเชียร์และโหวตน้องโจ ภานุพล เอกเพชร V 12 ซึ่งเป็นอดีตเพื่อนสนิทของน้อง(ที่ทำงาน)ของหมาย้วย โหวตไปโหวตมาก็เกิดอาการติดลม ตามไปดูคอนเสิร์ตทุกสัปดาห์ เริ่มทำป้ายเชียร์ เสื้อเชียร์ และลุกลามไปจนกลายเป็นแก๊ง JBT หรือ Joe Black Team ซึ่งเป็นกลุ่มแฟนคลับของนายโจ อันที่จริงก็มิบังอาจเรียกตัวเองว่าเป็นกลุ่มจัดตั้ง JBT หรอกนะ แต่ก็ดีใจที่ได้เป็นแรกๆที่พยายามรวม JBT ให้ได้เป็นกลุ่มเป็นก้อน จนทุกวันนี้ JBT กลายเป็นสังคมใหญ่ มีสมาชิกทุกเพศ ทุกวัย หลากหลายอาชีพ ทุกคนต่างก็ช่วยเหลือกันเป็นอย่างดี แถมนานๆทีก็มีเหตุการณ์ทดสอบใจจากเบื้องบนกันบ่อยๆ

เข้าเรื่องซะที

แรกเริ่มเดิมที หลังจากที่บ้ากับ JBT อยู่พักใหญ่ ก็ตั้งใจกับตัวเองว่า ต่อไปนี้ จะไม่ตามเชียร์ ตามโหวตใครอีกต่อไปแล้ว

หลังจาก AF3 เปิดตัวไปได้สักระยะ น้องๆนักล่าฝันต่างก็เข้าบ้านกันไปเรียบร้อย ปรากฏว่าสำหรับตัวเองนั้นค่อนข้างประสบผลสำเร็จในด้านที่ว่าตั้งใจจะไม่โหวตค่ะ เหตุผลสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ เพราะกำลังจนกรอบได้ที่ ไม่มีสตางค์มาทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว เงินทุกบาททุกสตางค์ที่มีต้องอุทิศไปกับบ้านและเฟอร์นิเจอร์ เนื่องจากต้องทำเวลา รีบย้ายเข้าสุดๆ แต่ที่พลาดก็คือ พลาดติดตามน้องๆใน UBC เนื่องจาก AF เป็นรายการเรียลลิตี้ เริ่มต้นวันใหม่เมื่อน้องๆตื่นขึ้นมา และจบรายการในแต่ละวันเมื่อน้องๆเข้านอน ใครไม่เคยดูไข้ใจหรอกว่ามันเป็นอาการเสพติดขนาดไหน ที่มีคนให้เราเฝ้าคอยจ้องมองดูกิจกรรมในแต่ละวัน

จะว่าเป็นสันดานยุ่งเรื่องของชาวบ้านก็คงได้

ปีนี้ฉันไม่ได้เชียร์ใครมากจนออกนอกหน้า แต่จะชอบเลี่ยๆกันไปตามนิสัยและความสามารถของแต่ละคนเวลาดำเนินชีวิตอยู่ในบ้าน ไอ้ครั้นจะไม่พูดถึงเขาเลยมันก็จะไม่อินเทรนด์ เอาเป็นว่าขอแอบเม้าท์เขาข้างเดียวแบบนี้ก็แล้วกัน คิดว่าถึงอย่างไรน้องๆนักล่าฝันคงไม่บังเอิญมาเปิดอ่านblog กิ๊กก๊อกของฉันแน่ๆ

เริ่มตามหมายเลขไปเลยก็แล้วกันนะคะ

V1 คุณหมอยา ต้าวีแรก
แวบแรกที่เห็นหน้าน้องต้า เรารู้สึกว่า เออ ! ไอ้เด็กคนนี้มันหน้าตาพิมพ์นิยมคุณหมอมากๆเลย น้องสาวเรามันก็ว่าที่หมอยากับเขาเหมือนกัน ทำให้เราพอจะแยกลักษณะ “หมอๆ”ออกมาจากคนทั่วไปพอจะได้ ไอ้จะให้แยกแยะออกมาเป็นข้อๆคงจะยาก เอาเป็นว่ามีลักษณะของคนที่เรียนสายวิทยาศาสตร์สุขภาพครบถ้วนเลยแล้วกัน ดูตอนที่เค้าเปิดใจแล้วก็รู้สึกว่าเป็นเด็กที่มีบล็อกพอสมควร (อาจจะเป็นเพราะเขาเรียนสายสุขภาพหรือเปล่า อันนี้ต้องดูต่อไป) ที่สำคัญคือ ลักษณะการแสดงออกบนเวทีของน้องต้าทำให้เห็นได้ว่าเขาเองมีความเป็น self-center อยู่เหมือนกันนะ เวลาเค้าแสดงออกมาได้เต็มที่ ดูท่าทางเค้า “อร่อย”กับมันเหลือเกิน อันตรายมากเลยนะ ถ้าไม่มีใครคอยเบรกเค้าเอาไว้ แอบเอาใจช่วยให้น้องต้าอยู่ในบ้านนานๆ เพราะเสียดายที่อุตส่าห์ดร็อปมาทั้งๆที่เรียนใกล้จบเต็มที

V2 เพชรชี่ วีสอง
รู้จักน้องเพชรตั้งแต่ตอนที่เขาติดรอบ 50 คนแล้ว เพราะน้องไหไหลแนะนำว่าคนนี้มาออดิชั่นรอบเดียวกัน และเก่งมากๆ แอบเข้าไปอ่านblog ของน้องเพชรด้วย เพราะอยากรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง ปรากฏว่าไม่ผิดหวังนะ เขาเคยเป็นเด็ก AFS ชิลี เลยมีความเป็นตัวของตัวเองสูงพอสมควร ต้องพูดกันยาวหน่อยเรื่องความเป็นตัวของตัวเองกับ self-center ใครไม่เข้าใจฟังเผินๆอาจจะคิดว่าคล้ายกัน แต่เราว่ามันต่างกันนะ น้องเพชรความเป็นตัวของตัวเองสูง โดยที่ไม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางมากเกินไป เท่าที่เราดู รู้สึกว่าเพชรค่อนข้างยอมรับความต่างของเพื่อนๆได้มากกว่าคนอื่น บางคนอาจจะมองว่าน้องเขาเป็นคนนิ่งๆ แข็งๆ แต่เรามองว่ามันเป็นลักษณะแบบเด็กฝรั่งมากกว่า ที่มองออกเพราะตอนที่เรากลับจากอเมริกาใหม่ๆก็มีลักษณะทำนองนี้อยู่เหมือนกัน อีกอย่างเราชอบความคิดความอ่านของเพชรมาก เขาดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัว แล้วก็เป็นคนที่ “เปิด”พอสมควร เห็นได้จากการที่เขายังเปิดไดอารี่เขาตามปรกติ อาจจะเอาบางเรื่องที่เป็นส่วนตัวออกไปบ้าง ก็เข้าใจนะ ใครจะไปคิดว่าจู่ๆวันนึงจะได้เป็นคนดังในชั่วข้ามคืน แต่เนื้อหาโดยรวมในไดอารี่ ก็ยังเป็นตัวของเขาอยู่ ความสามารถเขาก็แน่เอามากๆ ในบรรดาผู้หญิง น้องเพชรร้องเพลงได้เหนือชั้นกว่าใคร อาจจะพัฒนายากไปหน่อย และคนอาจจะเบื่อความเก๋งของเขาเร็วไปสักนิด แต่โดยรวมแล้วความสามารถเขาก็สุดยอด เอาเป็นว่าเชียร์เขามากกว่าคนอื่นนิดนึงก็แล้วกัน อยากให้เขาอยู่จนรอบสุดท้ายเลย

V3 แฝดผลไม้รวม
อืม.....no comment นะกับนักล่าฝันคู่นี้ อาจจะเป็นเพราะไม่เห็นความโดดเด่นมากเท่าไหร่ ยอมรับว่าเค้ามาแปลกที่เป็นแพ็คเกจคู่ ยูบีซีคงต้องการสร้างความต่าง แถมเดี๋ยวนี้ดาราฝาแฝดก็มีเยอะไปหมด ยูบีซีคงอยากปั้นมั๊ง (เดาเอา) ด้วยความที่เราไม่ค่อยสนใจเขามากเท่าไหร่ เลยไม่กล้าพูดถึงมาก ดูท่าทางเขาก็มั่นใจในความเก่งของเขาอยู่เหมือนกัน แต่เอาเป็นว่าความสามารถที่เขาเต้นเก่ง ยังไม่น่าจะช่วยให้เขาอยู่ได้นาน หน้าตาเขาก็น่ารักแบบหมวยทั่วไปตามสยามสแควร์ แต่พอผ่านไปสักสามสี่สัปดาห์ คนจะเลิกตื่นเต้นกับความเป็นแพ็คเกจคู่ของเขา ถ้าไม่มีอะไรน่าสนใจล่ะก็ น้องคงลากกระเป๋ากลับไปเร็วแหงๆเลย

V4 น้องซาร่า พาราเซตตามอล -_-‘
ยอมรับว่าเห็นแวบแรก เรารู้สึกว่าเขาน่ารักนะ หน้าตาจุ๋มจิ๋มดี มองแล้วนึกถึงเจ้าหญิงดิสนี่ย์ประมาณ แอเรียลใน The Little Mermaidเลยทีเดียว ประมาณเด็กฝรั่งท่าทางแก่แดดหน่อยนั่นแหละ แต่พอดูไปเรื่อยๆกลับมองเห็นความไม่น่ารักอย่างนึงของเขา นั่นคือเขาพยายามน่ารักมากไปหน่อย (งงไหมนี่) ถ้าสามารถพูดกับเขาได้ตรงๆ คงจะบอกเขาว่า คนเรามันไม่มีทางน่ารักน่าเอ็นดู สวยงามไปตลอด 24 หรอกนะหนูซาร่า มันต้องมีโมเม้นต์ของความรั่วบ้าง คนเราสามารถแคะขี้ฟันได้ ปวดอึได้ เย่อหยิ่งจองหองได้ โกรธเกรี้ยวด่าทอก็ได้ ที่ว่ามาทั้งหมดนี้ ไม่ได้จะว่าน้องเขาเฟคนะ ดูออกว่าเขาไม่ได้เฟคหรอก เขาเป็นของเขาแบบนี้เอง ติดภาพว่าฉันจะต้องสวยงาม น่ารักน่าเอ็นดูจนมันซึมเข้าไปในสายเลือดน่ะ คนเราภายในอายุ 18-19-20 มันยังพอจะน่ารักอยู่ได้ตามวัย แต่ถ้าหนูอายุสัก 25-30ขวบไปแล้ว ความน่าเอ็นดูมันจะหายไป กลายเป็นความไม่รู้จักโตเสียที อยากให้การที่เขาใช้ชีวิตอยู่ในบ้าน ได้เป็นการฝึกความคิดอ่านให้โตขึ้นมาบ้าง แล้วเมื่อนั้น เจ้าหญิงแอเรียลจะพัฒนากลายเป็นหญิงสาวที่สวยและสง่างามอย่างเบลล์ (ในเรื่อง Beauty and the Beast~ เกี่ยวไรด้วยวะ)

V5 กระต่ายน้อยตัวดี มินต์ตี้ วีห้า
ยอมรับอย่างหน้าชื่นว่า ปิ๊งน้องเขาตั้งแต่เห็นโฆษณาใน UBC มองว่าเป็นเด็กที่น่ารักดี ใสกิ๊งเลย ถ้าใครชอบสาวสไตล์ ขาว สวย หมวย กิ๊ง ต้องคนนี้แน่ๆ เท่าที่ดู มินต์เป็นลักษณะของperfectionistโดยแท้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าน้องอายุก็แค่นี้ น้องจะแสวงหาความ perfect ไปถึงไหนคะ ต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่างเหรอ (ท่าทางที่บ้านก็อบอุ่นดีนะ) อยากจะบอกว่าคนเราทุกคน มันไม่มีความสมบูรณ์แบบอยู่ในตัวหรอกนะ มันต้องรู้จักล้มบ้าง พลาดบ้าง แต่อย่างน้อยก็ดีใจนะ ที่เห็นน้องกระต่ายน้อยเป็นเด็กนิสัยน่ารัก คือถึงจะเป็นคนที่พยายามรักษาระดับ perfectในตัวเอง แต่ก็ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน นิสัยของมินต์น่าจะคล้ายๆเพื่อนของเราคนหนึ่ง ที่เป็นสาวสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างในตัวเธอมันช่างสมบูรณ์แบบไปหมด แล้วก็ไม่เคยนำพาความเดือดร้อนมาให้ใคร มีแต่จะพยายามให้คนรอบตัวเธอสมบูรณ์แบบไปด้วย แต่สิ่งที่คนลักษณะแบบนี้ต้องการคือ ต้องมีอะไรมาเบรกเอาไว้หน่อย แต่เท่าที่ดูน้องมินต์ก็เป็นสาวสมบูรณ์แบบในระดับพอดี คือยอมล้ม ยอมพลาด แต่ก็เป็นคนลุกเร็วพอใช้ ความสามารถเธออาจจะอยู่ในระดับกลางๆคือมีพื้นมาพอสมควร แต่ไม่ถึงขั้นโปรฯ แบบนี้คนดูจะสนุกที่เห็นน้องพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วน้องเป็นคนที่ชอบรักษาความสมบูรณ์แบบไว้อยู่แล้ว เชื่อขนมกินได้เลยว่าน้องจะทุ่มเทกับโจทย์ที่ได้พอสมควรเลยทีเดียว คนนี้ก็เชียร์ให้เข้ารอบลึกๆเหมือนกัน

V6 น้องการ์ตูน สุดหล่อ
ไม่ต้องพูดกันให้มากความ น้องตูนมันหล่อจริงๆ แอบมีท่าทางเด็กเกนิดๆ อย่าคิดว่าซ่อนไว้มิดนะ โฮะๆๆ เห็นแววตั้งแต่รอบแรกๆแล้วว่าหน้าตามันไปได้แน่ๆ แรกเริ่มเดิมทีท่าจะมี self-center อยู่เหมือนกัน แต่พอเข้าบ้านมาก็ค่อยๆลดลงไปเอง ใครๆเห็นก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่ามันหล่อวู้ย เหลือแต่ความสามารถ ซึ่งก็เห็นๆกันอยู่ว่าเข็นยากส์กว่าคนอื่นสักนิด เฮ้อ ! เห็นน้องเขาซ้อมแต่ละทีแล้วให้หนักใจแทนครู เพราะน้องเขาต้องใช้ความพยายามมากกว่าคนอื่นเหลือเกิน แต่ด้วยหน้าตาน่าเอ็นดู คงพอมีแม่ยกเลี้ยงคะแนนเขาเอาไว้เรื่อยๆ ที่กลัวจะไม่เอาไว้ก็คงเป็นยูบีซีนั่นแหละ อยู่นานๆเข้า ถ้าเข็นไม่ขึ้นสักทีมันก็ปั้นต่อไปยากใช่ไหมล่ะ เอ้า ! เชียร์ให้มันพัฒนาเร็วหน่อยก็แล้วกัน หมอนี่JBTเชียร์กันเยอะเหลือเกิน

V7 น้องโด่ง ญาติห่างๆของเรน -_-'
เด็กอะไร้...บนเวทีโคตรน่ารักเลย เวลาเขาเดินเก้งก้างอยู่ในบ้านก็น่ารัก เท่าที่ดูเขาผ่านๆ รู้สึกได้ว่าน้องคนนี้จริงใจพอสมควร และมีลักษณะหลายๆอย่างที่จะพัฒนาต่อไปได้ในด้าน acting ถ้าไม่มีอะไรมาพาเข้าป่าเข้าไปพงไปก่อน จริงใจ และ "ให้"พาร์ทเนอร์ตัวเองมากๆ ท่าทางเด็กคนนี้มาจากพื้นเพที่ดี เดาว่าที่บ้านคงอบอุ่นน้องเลยแสดงออกมาในลักษณะที่ร่าเริง เป็นมิตรกับทุกคน พยายามให้ทุกคนรอบตัวมีความสุขไปกับน้อง แอบเชียร์เขามากหน่อย อยากให้อยู่ไปได้นานๆ แต่ไอ้จะถึงวีคสุดท้ายหรือเปล่านี่ยังมองไม่เห็นนะ อืม...ถ้าจะให้เดาก็น่าจะอยู่รอบลึกเหมือนกันแหละ แต่อาจจะโดนลากออกมาปากเหวบ่อยหน่อย ไม่เป็นไรหรอกนะ ยังไงน้องก็สุขภาพจิตดีอยู่แล้ว ^_^ เชียร์อัพ ครับผม

V8 บอยวีแปด
สงสัยอยู่นิดนึงว่ายูบีซีต้องการอะไรหรือเปล่า ดูเหมือนจะบังเอิญแต่ไม่บังเอิญที่นักล่าฝันคนนี้ชื่อบอยและได้หมายเลขวีแปด เท่าที่เห็นบนเวที เขาก็จริงใจดีนะ แต่ยังเปิดตัวเองได้ไม่เท่ากับน้องโด่ง ไม่รู้ว่าเขามีบล็อกอะไรมากน้อยแค่ไหน รู้สึกเขามีอะไรอยู่ในใจลึกๆเหมือนกัน ความสามารถทั้งด้านการร้อง และเต้นพอสมควร แต่ยังไม่โดดเด่น หน้าตาก็ยังไม่ถึงขนาดลากเสียงกรี๊ดจากแม่ยกได้ขนาดนั้น อาจจะเป็นเพราะเราเบื่อลักษณะบอยแบนด์ของยูบีซีก็ได้นะ แล้วก้อ....(ไม่อยากพิมพ์ตรงนี้เลย) แต่ถ้าให้เดาจากมุมมองของเราเอง น้องบอยน่าจะเป็นชายหนุ่มที่ "ไป"เป็นคนแรก แต่ไม่แน่ อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ถ้าคะแนน sms พุ่งจริงๆ อาจจะอยู่ได้นานก็ได้ ใครจะรู้

V9 เก้าวีก้อ ก้อวีเก้า
อืม...คนนี้ก็มาแนว self-center อีกแล้ว ไม่รู้ว่ามีอัตตาตรงนี้อยู่ก่อนจะเข้าบ้าน หรือมามีตอนเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว ไม่ได้แปลว่านิสัยไม่ดีนะ น้องก้อดูท่าทางเป้นคนนิสัยดีทีเดียว แต่อาจจะเป็นคนที่ร่ำเรียนเรื่องดนตรีมาเยอะมั๊ง เลยมีอะไรๆในตัวอยู่บ้าน เชื่อว่าคุณครูทั้งหลายคงสอนได้ แล้วถ้าน้องก้อลบความเป็นอัตตาตรงนี้ไปได้นะ น้องจะพัฒนาไปได้ไกลมากๆเลย พูดไปจะหาว่าเราเปรียบเทียบ แต่ถ้าเทียบดูแล้ว ของแข็งในบ้านยังมีอีกหลายคน คิดว่าคนนี้น่าจะอยู่ได้กลางๆนะ ไม่ไปเร็ว แต่ก็อยู่ไม่น่าถึงรอบสุดท้าย

V10 ลูกตาล
อืม....ไม่อยากพูดถึงเท่าไหร่เลยแฮะ เพราะเท่าที่ดู เราไม่ค่อยได้สนใจน้องคนนี้สักเท่าไหร่ ความสามารถกลางๆ คือร้องเพลงยังสู้เพชรและมินต์ไม่ได้ ส่วนเรื่องเต้นก็ยังกลางๆ ยังไม่ได้ดูเขาใน class acting เลยไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไง แต่ไม่ประทับใจตรงที่เขาล็อคไดอารี่ตอนที่รู้ว่าติด 12 คนนี่สิ อันที่จริงเราเองก็ไม่ใช่ว่าอยากรู้อยากเห็น หรือสนใจอะไรกับเรื่องส่วนตัวของเขาหรอกนะ แต่รู้สึกว่า เขายังเปิดในกับสาธารณะไม่มากเท่าไหร่ (เทียบกับเพชรที่เลือกบางส่วนให้คนอ่าน) มันมองเห็นได้ว่าน้องเปิดกับคนอื่นมากแค่ไหน เวลาอยู่ในบ้านแล้วน้องจะเป็นตัวของตัวเองเหรอถ้าจะมาคอยแต่กลัวว่าใครจะมารู้เบื้องลึกเบื้องหลัง โอเคนะ ไม่เถียงว่าไดอารี่คือพื้นที่ส่วนตัว แต่ถ้าคิดจะทำตัวเป็นบุคคลสาธารณะแล้ว น่าจะหาจุดกึ่งกลางนิดนึง ว่าตรงไหนคือสิ่งที่ควรแชร์กับคนอื่น ตรงไหนควรเก็บเอาไว้ส่วนตัว เท่าที่ดูในตอนนี้ (ไม่เกี่ยวกับไดอารี่ของน้องแล้วนะ) ยังรู้สึกว่าน้องแชร์ตัวเองกับคนอื่นน้อยไปหน่อย ถ้าจะจับไปเรียน acting ก็คงต้องพยายามมากๆเลยหละ คนที่ต้องพยายามน่ะ คือคุณครูนะคะ ไม่ใช่น้องลูกตาล -_-'

V11 บรูน่า
คนนี้ขอเลี่ยงไม่พูดถึงแล้วกันค่ะ ยอมรับว่ามีอคติกับเธอนิดหน่อย เขียนมากไปเกรงจะไม่งาม

V12 ยอดชายนายต.ตุ้ย
น้องรหัสเจ้าโจแบล็คของเรา เห็นแวบแรกรู้สึกว่า เฮ้ย ! น้องตุ้ยมันมาแนวเดียวกับเพ่โบย AF2 เลยว่ะ แต่พอดูๆไปกลับรู้สึกว่าไม่ใช่แล้ว น้องตุ้ยเป็นอีกคนที่นิสัยน่ารักมาก เท่าที่เราแอบฟังเขาเปิดใจ รวมทั้งการแสดงบนเวที ช่างลื่นไหล และเป็นธรรมชาติซะเหลือเกิน ดู "จริง" ยิ่งกว่าพี่บอย AF2เสียอีก นอกจากนี้ เท่าที่สังเกตดูเวลาเขาแสดง เขาเป็นคนที่ให้พาร์ทเนอร์มากๆ (~ค่อนข้างต่างจากน้องก้อนิดนึง แต่ให้อภัยเพราะคิดว่าน้องก้อยังไม่เข้าใจตรงนี้มาก) อย่างไรก็ตาม จากแรงเชียร์ แรงโหวตและดูแรงลมแล้ว คิดว่าน้องต.ตุ้ยคงจะอยู่ในบ้านได้นาน เผลอๆมีสิทธิลุ้นรางวัลใหญ่เลยทีเดียว

ปีนี้ทรูให้โหวตครั้งละ 3 บาท โหวตมากเท่าไหร่ ได้คืนเป็นค่าโทรเท่านั้น สงสัยจะโดนด่าเยอะเลยต้องคืนกำไรคนดูบ้าง AF ปีนี้คงสนุกและน่าลุ้นเหมือนเคย

พยายามอย่างยิ่งว่าจะไม่ตามแบบเมื่อก่อนอีกแล้ว

เฮ้อ ! จะทำได้แค่ไหนก็ไม่รุ

เฮ้อ....Palau !!!

Palau เป็นประเทศเล็กๆในกลุ่ม Micronesia ที่มีอิสระปกครองตนเอง เพิ่งได้รับอิสรภาพจากสหรัฐอเมริกามาเมื่อปี 1979 หรือประมาณยี่สิบกว่าปีมานี้เอง ประชากรทั้งเกาะ มีประมาณ 20,000กว่าคน ส่วนมากมีเชื้อสาย Palauan หรือเป็นพวกลูกผสมระหว่างไมโครเนเชียนกับมาเลย์ เนื้อที่บนเกาะมีขนาดเล็กมาก ทั่วทั้งเกาะมีทางหลวงพาดผ่านในระยะทางเพียง 61 กิโลเมตรเศษเท่านั้น


จุดเหลืองๆบนแผนที่นี่แหละค่ะ ประเทศPalau

นี่คือข้อมูลทั้งหมดที่ฉันได้ค้นหามาเพิ่มเติมเกี่ยวกับประเทศปาเลา ประเทศที่ไม่เคยคิดว่ามีตั้งอยู่บนแผนที่โลก และหากไม่ได้เป็นแอร์ ฉันคงไม่มีโอกาสแม้แต่จะรับรู้ถึงความมีอยู่ของประเทศนี้ด้วยซ้ำ

บริษัทที่ฉันทำงานอยู่นี้ ไม่ได้ใจดีส่งฉันไปนอนตีพุงที่เกาะปาเลาหรอกนะคะ เพียงแต่เพิ่งจะมีโอกาสได้ไปบินควิกเทิร์น หรือนั่งเครื่องไปทำงานขากลับ เลยมีโอกาสมาเล่าสู่กันฟัง

ขอไม่เล่าย้อนไปถึงไฟลท์ที่ต้องทำงาน เพราะต้องนั่งหลับมาตลอดทาง (หลับบ้างไม่หลับบ้าง แสนจะทรมานกาย) เมื่อไปถึงก็ไม่ได้ลงพักผ่อน แต่ต้องเตรียมเครื่องกลับเลย เพราะบริษัทไม่มีนโยบายให้ลูกเรือค้างที่นี่ ด้วยเหตุผลที่ฉันเองก็ไม่อาจรู้ได้ เอาเป็นว่าเหนื่อยมากมาย ลงเครื่องมาแทบสลบไปด้วยความง่วงและเพลียจากไฟลท์ที่ยาวนานคล้ายบินระหว่างทวีป

อันที่จริงเกาะปาเลานี้ตั้งอยู่บนเส้นรุ้งใกล้เคียงกับประเทศไทยเราเลย เพียงแต่เส้นแวงดันผ่าไปอยู่แถวๆญี่ปุ่น นั่งเครื่องจากเกาหลีไปก็ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น แต่อาจจะเป็นเพราะประเทศนี้เป็นประเทศที่เล็กมาก และไม่มีความสัมพันธ์ทางการทูตใดๆกับประเทศไทย ชาวไทยจึงรู้จักปาเลาน้อยเต็มที

เอาเป็นว่าวันนี้ฉันมาบันทึกเรื่องราวสั้นๆเกี่ยวกับปาเลาไว้เพียงเท่านี้แล้วกันนะคะ

บันทึกไว้เพื่อเตือนใจตัวเองว่า ในโลกนี้ ยังมีสิ่งที่น่าสนใจ ลึกลับ น่าค้นหาอีกเยอะ ถ้ามีโอกาส วันหน้าจะกลับมาค้นคว้าอีกสักครั้ง

ขอให้โลกนี้สงบสุขค่ะ ^_^

Meet MET MET MET MET ตอนที่ 4...เอาให้คุ้มค่าบัตรผ่านประตู

มาถึงงานแสดงศิลปะสมัยใหม่



ไม่ต้องบอกเลยค่ะ
พ่อคนนี้คือปาโบล ปิกัสโซ่


ช่างเป็นเอกลักษณ์ดีแท้

ห้องแสดงเครื่องดนตรีจากทั่วโลก




ออร์แกนที่ใช้ในโบสถ์ยุคกลาง
ขนาดมหึมามากๆ







ศิลปะเอเชียค่ะ
เริ่มจากศิลปะจีนก่อนเลย

พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร




นี่ก็องค์พระโพทธิสัตว์ค่ะ แต่เป็นงานคันธารราฐ จากอัฟกานิสถาน

องค์พระพุทธรูปยุคแรกๆมีลักษณะคล้ายรูปเคารพของชาวกรีกค่ะ เป็นอิทธิพลมาจากทหารของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชที่ทรงยกทัพมาตีอินเดียเหนือ





กลุ่มทัศนศึกษา







แถมอีกนิดค่ะ
ก่อนกลับแวะเซ็นทรัล ปาร์ค สวนสาธารณะกลางเกาะแมนฮัตตัน