Friday, July 30, 2010

???

เกิดอะไรขึ้นกะบล็อกของช้านนนนนนนน



คนติดตามเยอะไปมั้ยเนี่ย ㄱ-"

Monday, July 26, 2010

จะครบปีแล้วสินะ

ว้า..ใครที่คิดจะเข้ามาอ่านเรื่องแปลเพลงเกาหลีช่วงนี้คงต้องทำใจหน่อยนะคะ

ยังวึ่นวือมากมาย ไม่ค่อยมีเวลาแปลอะไรเลยค่ะ
แต่ถ้าใครอยากอัพเดทเพลงใหม่ๆ ก็ลองรีเควสท์มาได้นะ
เพราะดี๋ยวนี้อัพเดทเพลงจากไซเวิร์ลและเว็บเกาหลีมากมาย เนื้อเพลงส่งตรงมาเร็วมาก
แต่ไม่ค่อยจะมีเวลาแค่นั้นเอง
===========================================

ที่จะเขียนวันนี้ก็ตามหัวข้อที่ขึ้นต้นเอาไว้เลย

นี่เราย้ายบ้านไปเล่นไซมาปีนึงแล้วเหรอเนี่ย
จากตอนแรก ย้ายไปเพราะต้องการหาบ้านใหม่ที่ใครก็ตามหาตัวเราไม่เจอ
ไซเวิร์ลมันซับซ้อนมากมายสำหรับคนไทยที่อยู่นอกวงการ(...วงการบันเทิงฝั่งเกาหลี -_-')
ไปๆมาๆ เรากลับติดไซมากมาย
ไม่ใช่แค่ติดไซเวิร์ลหรอกนะ แต่ติด"คนในไซ"จนถอนตัวไม่ขึ้น
มีเพื่อนในไซเวิร์ลหลายคนที่กลายมาเป็นเพื่อนในชีวิตจริง
บางคนก็เคยเจอกันมาบ้างแล้ว
บางคนแม้จะยังไม่ได้พบหน้าค่าตา แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกสุขใจที่ได้รู้ว่าอีกฝั่งของจอคอมพิวเตอร์ ยังมีคนร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา

ยังคงยืนยันคำเดิมว่ายังไงก็ยังฝังตัวเองอยู่กับไซเวิร์ลนี่แหละ
ไม่ไปtwitter ไม่ไป facebook ไม่ย้ายไปเล่นอะไรตามกระแสอย่างที่คนอื่นๆเขาย้ายไปกัน

ส่วนบ้านBlogspotที่แสนเก่ากึ๊กหลังนี้ก็ยังจะเขียนอยู่
และตั้งใจว่าจะกลับมาเขียนอะไรๆเหมือนเดิมแล้วหละ
ไม่มีอะไรมาก...แค่ไม่มีเหตุผลจะต้องหลบเลี่ยงอะไรอีกต่อไป
เอาหละ...สารภาพกันตรงนี้ก็ได้ว่าที่เลิกเขียนบล็อกตรงนี้ไป เพราะดันมีพี่ในที่ทำงานเค้ามาอ่านเจอ
ก็เลิกเกิดเขิน อายม้วนต้วนเลิกเขียนเรื่องตัวเองไปซะเฉยๆ
ตอนนี้พี่เค้าออกจากที่ทำงานเราไปแล้ว
ก็เลยคิดว่ากลับมาเขียนได้ต่อไป(มั้ง)

ถึงยังไงก็ยังรู้สึกว่าไซเวิร์ลเป็นบ้านที่ปลอดภัยกว่าอยู่ดี

ช่วงนี้ชีวิตมึนๆ จะว่าไปก็ไม่มึนเท่าไหร่ กลับรู้สึกชัดเจนกับตัวเองมากขึ้น
ท้ายที่สุด เราก็ยืนอยู่ได้ด้วยตัวของเราเอง
คนอื่นๆก็เป็นแค่กำลังใจ จะมากบ้างน้อยบ้างมันก็สุดแท้แต่เราจะกำหนดให้เขาเป็น
เขียนซะดิบดี เอาเข้าจริงๆก็ทำไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆๆ

เอ้า! เผื่อใครอยากแวะไปเยี่ยมชม
แต่ลำบากหน่อยนะ เพราะอะไรๆมันเป็นภาษาเกาหลีซะเยอะ
นี่ขนาดเซ็ตค่าให้มันเป็นภาษาอังกฤษบ้างแล้วก็ยัง...
Visit my cyworld click here

Friday, July 23, 2010

อืม..บางที

บางที การที่เราเอาใจถอยออกมาตั้งหลักสักพักอาจจะทำให้อะไรๆดีขึ้นก็ได้นะ
ตอนนี้อยู่ภูเก็ต มีอะไรๆ ให้เขียนเยอะเหลือเกิน ไม่รู้จะเริ้่มตรงไหนก่อนดี

ดู..หมอดูภาคสอง (ขอเม้าท์บ้างอะไรบ้าง)
อยากเขียนเรื่องสอบIELTS
มีเพลงเกาหลีอีกหลายเพลงให้แปล
ความรู้สึก..ที่อยู่กับตัวเองมากขึ้น
และอะไรๆอีกหลายอย่าง


เอาเป็นว่า...ถ้าตั้งหลักเมื่อไหร่ คงได้เขียนแน่นอน

ตอนนี้ขอผลัดไปก่อนตามประสาคนเลือดกรุ๊ปบี
ฮ่าๆๆๆ

Thursday, July 22, 2010

..Sorry TT TT..

งิงิ

ไม่รู้นี่นาว่านอนไปแล้ว
ขอโทษค่ะ

Tuesday, July 20, 2010

..อมยิ้ม..

กับความรู้สึกดีๆที่ทำให้อมยิ้มได้
แค่นี้ก็พอแล้ว


ขอบคุณค่ะ ^^

Sunday, July 18, 2010

휴~

เป็นสัปดาห์ที่ไม่ได้บินเท่าไหร่ แต่ชีวิตวุ่นวายเหลือเกิน

ไปราชบุรี แล้วต่อด้วยลพบุรี
ส่วนไอ้วันที่อยู่กรุงเทพฯก็วิ่งวุ่นมากมาย
บางทีก็เคยคิดนะ ว่าไอ้ที่ดูยุ่งๆเนี่ย
เรายุ่งของเราเอง หรือคนอื่นๆเค้าก็ยุ่งเช่นนี้แล

ไปวัดเขาสมโภชน์มาแล้ว
รายละเอียดไม่ขออธิบาย แต่บอกได้แค่ว่า อยากรู้ต้องไปเอง

เมื่อคืนบินCANลงมา กลับถึงบ้านตีห้าแน่ะ
ไฟลท์ดีเลย์กระจุยกระจาย
ไม่เป็นไร ดีเลย์แต่ก็สุขใจ

หยุดวันนึง เดี่ยวต้องบินต่ออีกแล้ว
ยังไม่รู้เลยว่าจะได้กลับไปไหว้หลวงพ่อแช่มที่ภูเก็ตอีกไหม


เป็นช่วงเวลาที่เหนื่อย แต่ชีวิตมีความสุขดีจริงๆ

Tuesday, July 13, 2010

วันนี้..เหนื่อยเหลือเกิน

เคยไหม กับบางวันที่รู้สึกว่าอะไรๆมันช่างไม่เป็นใจไปซะหมด
อยากระบายความรู้สึกอัดอั้นตันใจกับใครสักคน

กับความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กันมา 12 ปี
วันนี้ไม่เหลือแม้เยื่อใยบางๆให้นึกถึง
ความรู้สึกที่เคยมี เหลือแค่คำว่า..ชั้นไม่สะดวก ไว้ค่อยคุยกัน
ใช่ มันเป็นอย่างนั้นแหละ
แม้ไม่เหลือความรักไว้ให้อาลัย แต่ก็น่าจะเหลือเยื่อใยให้กันบ้าง
เสียใจ แต่ก็เข้าใจได้
เพราะเดินมาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับ


วันนี้เหงาจับใจ
ก็แค่อยากร้องไห้ เพราะความเหงา
เพราะรู้ว่าต่อไปนี้คงต้องอยู่ตัวคนเดียว
ไม่มีใครอยู่เคียงข้างอีกต่อไปแล้ว เค้าคนนั้นจากเราไปแล้วจริงๆ
น้ำตาไหล เพราะความเหงา ไม่ใช่เพราะความรู้สึกเสียใจที่ความรักจากไปแล้วจริงๆ

ความรักเหรอ....
ไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้มันใช่หรือเปล่านะ
มีอะไรมากมายอยากพูดออกมา
แต่ถึงพูดออกไปเธอก็คงไม่เข้าใจภาษาไทยหรอกนะ
ภาษาของเธอ เราก็ช่างพูดได้อย่างกระพร่้องกระแพร่งเหลือเกิน
ช่องว่างระหว่างเรามันมากมายเหลือเกิน
จะรู้ไหมว่าในวันที่ยากลำบากที่สุด
แค่ลักยิ้มของใครบางคน ก็ทำให้น้ำตาแห้งไปได้
ในวันที่เจ็บปวดเหลือเกิน แค่คำพูดไม่กี่คำก็อาจบรรเทาความเจ็บปวดของใครบางคน
เธอคงไม่รู้ตัวเลยว่า เธอเป็นกำลังใจที่สำคัญที่สุดของคนที่หัวใจเจ็บช้ำที่สุดคนนี้
ในวันนี้คิดถึงใครคนนั้นเหลือเกิน
정말로 그리워요

옛날 남자친구하고 3년 전에 깨졌어요
난 그런게괜찮았어
그 신경쓰지않아요

내가의기소침해있을 때면
나는 뭘해야하는지다압니다
당신의 미소만보조개가생각했었는데
그렇다면아픔을제거해줄수있었어요
당신을생각하면 절로밝은미소가떠오른단다

왜이렇게 지금 너무 우울해죠?
왜이렇게 눈물이 나오는데요?
오늘밤에 눈에 눈물이 가득하여 니가 그리워요
진심으로

그래서 오늘밤에" 진심"가사를 매우 우울해진다
달콤한 노래
But very sad now when I'm listening.


ความรู้สึกดีๆเหรอ....
ไม่รู้ว่าที่คิดอยู่ตอนนี้มันใช่หรือเปล่า
รู้แค่ว่าเวลาไม่สบายใจ มีเรื่องทุกข์ใจก็อยากโทรไปหา
รู้ว่าระหว่างเรามันคงเป็นไปไม่ได้
และอีกไม่นานเราก็คงจะต้องจากกันไปไกล
คุณไอดอลคนนั้น คงยังบินวนเวียนอยู่แถวนี้เหมือนเดิม
จะลืมใครบางคนที่เคยช่วยเหลือกันบ้างไหม
จะลืมใครบางคนที่เคยมีรอยยิ้มให้กันบ้างไหม
จะลืมใครบางคนที่คอยให้กำลังใจในยามเหนื่อยล้าบ้างไหม
และจะเคยรับรู้บ้างไหมว่าแค่เสียงจากที่ไกลๆ ก็ทำให้ใครบางคนมีกำลังใจต่อสู้กัีบวันที่ยากลำบากไปได้
วันนี้...หนูคิดถึงคุณนะคะ TT TT


























จนกว่าเวลาที่เจ็บปวดและยากลำบากจะผ่านไป
นึกถึงใครบางคนจากที่ไกลๆ
และคิดถึงใครบางคนจากที่ที่ไกลไม่ต่างกัน