อัพ อัพ อัพ...

It’s been long time since I updated my last blog.
โอเค้....ภาษาไทยก็ได้ ทนเขียนภาษาอังกฤษได้ไม่นานหรอก เพราะรู้ตัวเองว่าเดี๋ยวนี้ภาษาอังกฤษเริ่มเสื่อมทราม ภาษาไทยก็เน่า ซ้ำภาษาเกาหลีก็ไม่ได้ดี ตกลงนี่เราสามารถภาษาอะไรเนี่ย พูดจาภาษาคนไม่ค่อยรู้เรื่องเสียแล้ว

พูดภาษาหมาๆก็ได้

ที่หายไปนานไม่ได้หายไปเบนโลแอบคลอดน้องแม็คที่ไหนหรอก แค่ยุ่งมากจนแทบไม่มีเวลาเล่นเน็ทนั่นแหละ อีกอย่างเป็นช่วงที่กลับเมืองไทย ซึ่งเน็ทที่หอมันช้าขนาดวิ่งแข่งกับหอยทากแล้วแพ้ เอาเป็นว่าสรุปเหตุการณ์รอบสัปดาห์คร่าวๆคือ

เรื่องแรก พ่อป่วย ฉี่เป็นเลือด ไตวายเฉียบพลัน กลับจากอินเดียกะทันหันมากๆ (บางคนอาจจะไม่รู้ว่าพ่อเราทำงานที่อินเดีย) มาถึงก็หาหมอ แล้วก็ admit จนถึงบัดนี้ก็ยังฉี่เป็นเลือดโดยที่หมอหาสาเหตุไม่ได้ หมอที่รักษาพ่อเขาก็เริ่มเครียดเพราะจากผลอัลตร้าซาวด์แสดงให้เห็นว่าเนื้อไตสมบูรณ์ ไม่มีส่วนไหนเสียหาย สัณณิฐานว่าน่าจะเกิดการติดเชื้อหรืออักเสบที่ท่อนำปัสสาวะ แต่หายังไงก็ไม่เจอแผลหรือร่องรอยอะไร ส่องกล้องไปแล้ว แต่เรื่องยังเงียบหาย
หมอเครียด แต่เราไม่ยักเครียดเท่าไหร่แฮะ
ไม่รู้สินะ ทำใจได้ว่าคนเรามีกรรมเป็นเจ้าเรือนตน ทุกอย่างมันต้องมีเหตุของมัน ถ้าเราดูแลรักษาตัวเองอย่างดีแล้ว ร่างกายยังพัง นั่นแสดงว่าเจ้ากรรมนายเวรเขามาทวงเราแล้ว สิ่งที่ทำได้คือต้องอโหสิให้เขา แต่เท่าที่เราเห็นก็คิดว่าพ่อไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่ ตั้งแต่จำความได้ก็เห็นพ่อให้ร่างกายหนักมาตลอด ไม่เคยดูแลตัวเอง ทีนี้พอร่างกายมันชำรุดทรุดโทรม มันก็เกิดจากการดูแลตัวเองไม่ดี กินอาหารไม่มีประโยชน์เข้าไปมากๆ มันก็สะสม กลายเป็นของเสียหมักหมมอยู่ในร่างกาย แล้วจะโทษใครได้
รักพ่อนะ ไม่ใช่ไม่รัก แต่ความรักกับความเข้าใจในวัฏฏะสงสารมันต่างกัน
ไม่ว่าพ่อจะเจ็บป่วย ร่างกายทรุดโทรมขนาดไหน พ่อก็ยังเป็นพ่อของเรา เราก็รักพ่อ ห่วงพ่อ เหมือนกัน แต่เราก็ต้องเข้าใจวัฏฏะเช่นนี้ด้วย
ยังไงก็ขอภาวนาให้พ่อหายเร็วๆ เห็นเขาป่วย ทรมานแล้ววเราสงสาร น้ำก็กินมากไม่ได้ โดนจำกัดให้กินน้ำน้อยๆ เขาบ่นหิวน้ำตลอด สงสัยเป็นกรรมที่เขาเคยกินเหล้าเยอะแน่ะเลย เราไม่อยากให้เขาเจ็บ เขาโดนฉีดยาทุกววัน วันละเข็มโตๆ (ขนาดเท่าขวดยาคูลท์ 4 ขวดต่อกัน คิดเอาเอง) หมอบอกว่าเป็นยาฆ่าเชื้อ ทุกครั้งที่ฉีดยา เขาเจ็บ โดนอัดยาเข้าไปมาก ต้องให้เลือด ให้พลาสม่า ให้น้ำเกลือ อยากให้เขาหายป่วยไวๆ

เรื่องที่สอง แม่เราไปรับโอนบ้านมาแล้ว โอนจากโครงการเข้าธนาคาร ผ่อนกันไปอีกนานเลยทีนี้ เราทำหนังสือมอบอำนาจให้แม่จัดการ วันโอนบ้าน เราเข้าไปตรวจเช็คสภาพบ้านก่อน พบว่ามีจุดต้องแก้ไขเยอะเหมือนกัน ถึงเราจะเป็นคนสะเพร่า ชุ่ยขนาดไหน ยังไงซะบ้านเราต้องเนี้ยบเท่าที่เราจะมีปัญญา เงินไม่ใช่น้อยๆที่เสียไปยังไงก็ต้องเอาให้ดีที่สุด บ้านนี้เป็นบ้านที่เรากู้ร่วมกับแม่ ทาวน์เฮ้าส์สามชั้นบนเนื้อที่ 37.1 ตารางวา บ้านหลังมุมหลังจากเลือกแล้วเลือกอีกจนได้หลังที่ถูกใจ วันนี้มันใกล้เสร็จแล้ว เหลือแต่ปูพื้นชั้นล่าง เราเลือกแกรนิตโต้สี super white ขาวสะอาด ปูแล้วบ้านจะได้สว่างๆ ค่าปูก็แพงโหดอีกเหมือนกัน -_-‘ อีกไม่นานก็จะเสร็จแล้ว ฤกษ์ย้ายเข้าบ้านจะเป็นวันที่ 9 กรกฎาคม เวลาหกโมงเช้า ยังไงก็ต้องพยายามไปจนได้

เรื่องที่สาม สืบเนื่องจากเรื่องที่สอง นั่นคือบ้านใกล้เสร็จแล้ว เลยต้องเดินหาเฟอร์นิเจอร์ยกใหญ่แม่เราไม่ค่อยชอบเฟอร์นิเจอร์ที่ทำจากไม่อัดหรือพวกปาติเคิล เลยอยากให้เราซื้อไม่จริงมากกว่า ไปเดินดูงานแสดงสินค้าเฟอร์นิเจอร์และเครื่องแต่งบ้านที่เมืองทองธานี 3 วัน ได้ของมาเยอะเหมือนกัน แม่เป็นคนละเอียดเรื่องการสั่งของ กว่าจะตัดสินใจซื้ออะไรสักชิ้น จะดูแล้วดูอีกจนแน่ใจ เหนื่อยค่ะ ขอบอก
งานนี้ได้เตียงของฉัน และน้อง รวมทั้งที่นอนสปริงหนานุ่ม ได้โซฟาสำหรับตั้งที่คอนโดศาลายาของน้อง และได้พรมราคาถูกมาด้วย เงินเดือนเพิ่งออกพอดี เล่นเอาจนกรอบไปในพริบตา

เรื่องที่สี่ ตอนนี้เป็นปัญหาใหญ่ในชีวิต นั่นคือต้องพยายามเก็บของล้านแปดอย่างที่หอเพื่อเตรียมขนย้ายไปบ้านใหม่ เพิ่งเก็บของส่วนตัวของยายเพื่อน ขนเอาไปไว้ที่ศาลายา ส่วนมากจะเป็นชีท และหนังสือเรียน พวกบีนแบ็กและเครื่องนอนบางส่วนก็เอาไปด้วย ของส่วนตัวที่เหลือที่หอตอนนี้ส่วนมากเป็นของเรา และของที่ไม่ค่อยได้ใช้แล้ว แต่บินติดๆกันขนาดนี้ จะเอาเวลาที่ไหนเก็บของที่เหลือยังไม่รู้เลย

หยุดยาว 7 วัน กลับมาบินีกที เหนื่อยมากๆ อาจจะเป็นเพราะไปนวดแผนโบราณก่อนขึ้นบิน เล่นเอาเส้นคลาย ง่วงงุนตลอดทั้งไฟลท์ แต่ไม่เข็ดแน่นอนค่ะ นวดแล้วสบายออกอย่างนี้ เห็นทีต้องกลับไปนวดอีกรอบ ขาบินมาเกาหลีคราวนี้ ขนกระเป๋านารายาและของกระจุกกระจิกมาให้น้องๆที่เทรนอยู่ด้วย เล่นเอากระเป๋าตุงจนไม่มีที่ใส่ของตัวเองเลยทีเดียว บินแพทเทิร์นนี้เป็นนิวยอร์ก (กลับบ้าน 1 วัน) และปาเลา ฯลฯ ช่วงต้นเดือนแลกตารางกับนิสุดสวย เลยบินติดกันนิดนึง แต่ไม่เป็นไร เพราะช่วงนี้อยากบินเยอะหน่อย บินเยอะก็ได้เงินเยอะ อย่าคิดมาก


ไปนิวยอร์ก ไฟลท์ไทม์นานทรมานจิตใจเหมือนเดิมเลย ทำไมพระเจ้าไม่ทรงเนรมิตให้นิวยอร์กอยู่ใกล้กว่านี้นะ



วันนี้โหลด MV น้องโจมาลงใน youtube แล้ว
โปรโมทเพลงนี้น้องโจเด่นแฮะ เสียงเด่นเด้งกว่าใครเลย