CEB....เซบู สวรรค์ของนักดำน้ำ (แต่ไม่ใช่ฉัน~ว้อยยย!)

ก็อย่างที่จั่วหัวข้อเอาไว้นั่นแหละ ฉันเพิ่งกลับมาจากไฟลท์ CEB หรือเกาะเซบู อันเป็นเกาะแห่งหนึ่งในบรรดาเกาะจำนวนหลายพันเกาะ ซึ่งรวมเป็นประเทศฟิลิปปินส์ ชื่อเซบูอาจจะไม่เป็นที่คุ้นหูคนไทยเท่าไหร่นัก แม้ว่าจะเป็นประเทศเพื่อนบ้านกับเราก็ตาม ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะรายได้หลักของเซบูมาจากการท่องเที่ยวประเภทหาดสวย น้ำใส มีปลาแหวกว่าย ซึ่งจะว่าไป ฉันคิดว่าอันดามัน และหมู่เกาะสิมิลันบ้านเราติดอันดับสวยงามกว่าเซบูเป็นไหนๆ แต่ก็อย่างว่า เทียบกันแล้วราคามันออกจะสูงกว่าทางเซบู ดังนั้นบ้านเราจึงนิยมขายทัวร์ให้กับนักท่องเที่ยวทางยุโรปมากกว่า

ไฟลท์บินไปเซบู เราบินไปด้วยเครื่อง A321 หรือแอร์บัสลำเล็กจุผู้โดยสารได้ไม่ถึง 200 คน บินโขยกเขยกไปจนถึงเซบู เดาเอาเองว่าไฟลท์แบบนี้น่าจะเป็นชาร์เตอร์ไฟลท์ หรือไฟลท์ที่บริษัททัวร์เช่าเหมาลำให้เราพาลูกทัวร์เขาไปส่ง ผู้โดยสารส่วนมากที่ไปเซบูจึงล้วนเป็นชาวเกาหลีที่ไปเที่ยวแบบครอบครัว มีทั้งครอบครัวที่เพิ่งเริ่มต้นไปฮันนีมูน ไปจนถึงครอบครัวชนิดที่มีลูกเด็กเล็กแดง ลงเครื่องไปถึงเซบูก็พบว่ามีร้านรวงต่างๆติดป้ายภาษาเกาหลีเต็มไปหมด คิดเอาว่าคนเกาหลีคงชอบมาเที่ยวทะเลแถวฟิลิปปินส์นี่แหละ เพราะประเทศเขาเป็นเกาะ คงมีที่เที่ยวเยอะ

พูดไปจะหาว่าเราแอบเม้าท์ แต่เคยคุยกับเพื่อนที่อยู่ภูเก็ต เพื่อนเล่าว่าคนเกาหลีชอบไปภูเก็ตเหมือนกัน แต่ชอบไปกันช่วง low season หรือช่วงมรสุมเนื่องจากค่าที่พักและค่าทัวร์ราคาถูกกว่าช่วงปรกติ ฟังแล้วนึกในใจว่า เอาเข้าจริง เกาหลีมันก็ไม่ได้กระเป๋าหนักแบบนั้นหรอก ออกแนวไม่รวยจริง แต่ชอบแสดงความหรูหราไปอย่างนั้นเอง เรื่องพวกนี้ถ้าจะให้เล่าต่อก็คงยาว เอาเป็นว่าโป้งแปะไว้ก่อน เดี๋ยวใครมาอ่านเข้าจะว่าเราด่าเกาหลี

ไม่จรี๊งงง...ไม่จริงนะตัวเอง

มาต่อกันที่เซบู ประชากรส่วนมากในเซบูเป็นชาวฟิลิปปินส์ มองเผินๆไปก็คล้ายคนไทย ผิดกันก็ตรงที่ผู้คนบ้านเขาดูหน้าตาสวยงามคมขำมากกว่า คงเป็นเพราะมีเลือดฝรั่งผสมอยู่ ฉันสังเกตดู ชาวฟิลิปปินส์ส่วนใหญ่ ถ้าหน้าตาคมคายกว่าคนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หากลองสืบๆดูจะพบว่า ล้วนแล้วแต่มีเลือดสเปนผสมอยู่ทั้งสิ้น ทั้งนี้คงเป็นผลพวงมาจากยุคล่าอาณานิคมที่สเปนปกครองประเทศนี้อยู่นานกว่า 400 ปี แถมด้วยสหรัฐอเมริกาอีกร้อยกว่าปี ทำให้วัฒนธรรมบ้านเมืองนี้ดันไพล่ไปเหมือนประเทศทางอเมริกาใต้ทั้งหลาย (ประเทศที่เคยอยู่ใต้การปกครองของสเปนนั่นแหละ)

ผู้คนที่นี่ส่วนใหญ่ ถ้าเป็นคนที่ได้รับการศึกษา ล้วนแล้วแต่พูดภาษาอังกฤษคล่องยังกับน้ำ แต่ถ้าลองเดินไปพูดส่งภาษากับชาวบ้านร้านตลาด บางทีอาจจะได้ภาษาแปลกๆไม่คุ้นหูกลับมาก็ได้ เคยถามเพื่อนฟิลิปปินส์เขาเล่าว่า อันประเทศฟิลิปปินส์นั้น ภาษาราชการเขาติดต่อกันด้วยภาษาอังกฤษและภาษาตากาล็อกก็จริงอยู่ แต่ชาวบ้านที่อยู่รอบนอกออกไปก็ยังพูดภาษาถิ่นกันในชีวิตประจำวัน ดังนั้น หากจับเอาคนฟิลิปปินส์จากเกาะคนละเกาะมานั่งสนทนากัน ดีไม่ดี เขาคุยกันไม่รู้เรื่องเลยเสียด้วยซ้ำ

เหตุการณ์แบบนี้ฉันนึกไม่ออกเอาจริง ว่าคนที่อยู่บ้านเมืองเดียวกัน เชื้อชาติเดียวกัน ทำไมถึงได้ส่งภาษากันได้แตกต่างจนไม่มีคำไหนคล้ายกันแม้แต่นิดเดียว เพราะบ้านเมืองที่ฉันอยู่มาแต่อ้อนแต่ออกนั้น ต่อให้อยู่คนละถิ่นที่ ก็ยังจะพอส่งภาษากันได้บ้าง ต่อให้หลงไปคงไม่อดตาย

ไปค้างเซบูคราวนี้ฉันได้ค้างแพทเทิร์นยาว นั่นคืออยู่ที่เซบูถึง 2 วันเต็มๆ ก็ตั้งใจว่าจะออกไปเที่ยวชมเมืองเสียหน่อย ตอนแรกลูกเรือเกาหลีก็ชวนไปเที่ยวดำน้ำดูประการัง แต่พอคิดดูอีกทีแล้ว คิดว่าดูที่นี่ก็คงแพง สู้ไปเสียเงินแพงๆจ่ายให้คนไทยด้วยกันที่สิมิลันดีกว่า นอกจากนี้ ตอนที่ฉันลงไฟท์มาก็รู้สึกไม่สบาย ปรากฏว่า 2 วันเต็มๆนั้นเลยหมดไปกับการดู DVD ในห้อง (แน่นอน มีเรื่องเดียวคือลุงช้างของไข่หวานนั่นเอง) สลับกับการอ่านนิยายอย่างเอาเป็นเอาตาย

คราวนี้เลยมีรูปแค่นี้เองค่ะ
ตอนแรกว่าจะใส่ tag บอกที่อยู่ แต่ขี้เกียจเลยช่างมันแล้ว


โรงแรมที่CEBU คือโรงแรม Hilton Resort and Spa ค่ะ บนเตียงมีน้องนีโม่น้อยให้ยืมกอดด้วย แต่ถ้าจะพาน้องนีโม่กลับไปต้องจ่ายตังค์นะ จำไม่ได้ว่ากี่บาท แต่จำได้ว่าแพงมาก ซื้อสำเพ็งถูกกว่าเยอะเลย

ในห้องน้ำก็มีนีโม่อีกตัววางอยู่บนขอบอ่างค่ะ

วิวจากห้องนอนค่ะ คราวนี้โชคดี ได้นอนตั้งชั้น 16 แน่ะ เห็นเมืองเซบูด้วย

โรงแรมที่พักค่ะ ตกแต่งแบบเมดิเตอร์เรเนียน สวยเนอะ

สระว่ายน้ำ

บรรยากาศริมทะเลยามเช้าค่ะ อากาศดี๊ดี

แสงแรกของวันค่ะ หมอกลงเยอะไปหน่อย แต่ก็ยังสวยอยู่

น้ำทะเลที่เขาว่าใส มันใสจริงๆ

มองเห็นก้นทะเลเลยค่ะ น้ำสีเขียวเมอร์ริเดียนสวยมากๆ

ส่วนคนนี้ก็โทรมซะ -_-'

สองวันยังชีพอยู่ได้ด้วย room service 2 มื้อค่ะ นอนนั้นหมดเวลาไปกับการนอนซมอยู่ในห้อง

มื้อแรกเป็นพาสต้า จำไม่ได้ว่าเรียกว่าอะไร
รู้สึกว่าจะชื่อฟูชิลลี่ คาโบนาร่า (มั๊ง) อร่อยดีค่ะ มีขนมปังอุ่นๆมาให้แทะด้วย


มื้อที่สองเป็นซีซ่าร์สลัด ใส่แซลมอนรมควัน รสชาติพอใช้ได้ ข้างขวานั่นคือเชอร์รี่ชีสเค้กใส่พิสตาชิโอ


อะ...อันนี้คือของที่จะต้องดีแคลย์กับหมาย้วย T_T

เรื่องมันมีอยู่ว่าผิดพลาดทางการสื่อสารนิดหน่อย ว่าจะซื้อสองขวด Day-cream และ Night-cream สื่อสารไปๆมาๆเลยได้มาสามขวดซะงั้น แต่ไม่ต้องตกใจไปค่ะ เราใช้คูปองของขวัญวันแรงงานแลกมา พี่หมีและเราเอามาแลกคนละใบ แถมได้ส่วนลดบัตร VIP อีก เลยจ่ายเพิ่มไป 26$ (เศร้า! ) ตอนนี้พี่หมีรับอุปการะ Night cream ไปแล้ว เราเลยมีครีม SPF16 มาใช้กับโทนเนอร์ซึ่งกำลังจะหมดพอดี เอาน่า..ยังไงของมันก็ต้องใช้


ชิเชโด้ ไวท์ลูเซ้นต์ชุดนี้ กำลังเป็นที่นิยมในบรรดาเพื่อนๆค่ะ หวังใจว่ามันจะช่วยให้หน้าโทรมทรุดของเราดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นนะ ~>_<~


นอนมาเต็มที่สองวัน ขากลับเลยสามารถพจญพายุได้สนุกสนาน เมื่อเช้ามีพายุเข้าที่เกาหลี ทำให้เครื่องบินลำจิ๋วต้องบินกระฉอกไปกระฉอกมา ดีที่นอนมาพอ เลยไม่ค่อยวิงเวียนเท่าไหร่ กระนั้นก็ยังรู้สึกเหมือนนั่งบนรถไฟเหาะ แอบกลัวนิดๆเหมือนกัน แต่ก็ภาวนาว่า ขอให้คุณนักบินขับเครื่องพาเราลงโดยปลอดภัยด้วยเถอะ ลงมาวันนี้ฝนตกทั้งวันเลยค่ะ อากาศแบบนี้ทำให้คิดถึงบ้านดีจัง

คลิปวันนี้ อดใจไม่ได้จริงๆกับคลิป AF3 คอนเสิร์ตสัปดาห์ที่ 2 เข้าไปแล้ว

น้องเพชรและน้องตุ้ยเสียอลังการงานสร้าง สุดโยดดดดดดดดดดดด
แอบเม้าท์นิดนึง ดูคอนเสิร์ตวีคนี้แล้วแอบเห็นความเป็นเพอร์เฟคชั่นนิสท์ในตัวน้องเพชรด้วย ดีที่น้องเพชรท่าทางเป็นคนเปิด



เทียบอีกคู่นึง คู่นี้ บนเวทีรักกันปานจะกลืน น้องมินต์และน้องเก้าวีก้อ
สังเกตดู เห็นไหมว่าเวลาทำงานกับพาร์ทเนอร์มินต์จะให้คู่ตัวเองมากกว่าที่ก้อให้ (ไม่รู้เป็นเพราะเค้าเขินรึเปล่า)