Be with Genting !!!

1 APR 08

ได้เวลาอาบน้ำแต่งตัว
ก็รีบๆอาบน้ำแต่งตัว ลงไปกินข้าวข้างล่าง เพราะนัดกับชาวคณะคนอื่นๆไว้ว่าล้อหมุนเจ็ดโมงเช้า
คณะของเรามี พี่ปอนด์ พี่วัฒน์ (แฟนพี่ปอนด์) ว่าน บีวิช และเรา รวมเป็นห้าคน
แนะนำให้บีวิชกับว่านรู้จักกัน ไปๆมาๆกลับกลายเป็นเพื่อนของเพื่อนที่เอแบคกันซะงั้น
งงเรยย !!!

เชื่อแล้วว่าเอแบคมันแคบ แล้วโลกก้อกลมจริงๆ ไม่อยากจะเม้าท์เล้ย
ขนาดเรื่องของพี่สาวคนสวยของแมวยักษ์ ยังอุตส่าห์มีรุ่นพี่ของเราที่แอร์เอเชียเค้ารู้จัก
พี่จี้ก้อรู้จักนะ อิอิ

เอ้า ไม่นินทาคนอื่น ถึงจะแอบนินทาเค้าเฉยๆ อ่านอยู่คนเดียวในบล็อคก้อเหอะ

มาว่าด้วยเรื่องเก็นติ้งกันต่อดีกว่า
จากโรงแรมที่เราพักไปถึงเก็นติ้ง ใช้เวลาเดินทางทุลักทุเลพอสมควรทีเดียว
เริ่มจากนั่งรถของโรงแรมไปที่ KLIA หรือแอร์พอร์ทของเมือง KL
แล้วก้อต่อรถ KL Transit ไปลงสุดสายที่ KL Sentral (เขียนไม่ผิดหรอก มันเขียนกันแบบนี้จริงๆ)
ไอ้ KL Sentral นี่มันก็เหมือนกับศูนย์กลางการคมนาคม รถราต่างๆจะต้องมาจอดตรงนี้หมด
คล้ายๆกับหมอชิต หรือว่าอนุสาวรีย์ชัยฯที่บ้านเรา
จะเดินทางไปไหนในเมือง KL ไม่พ้นต้องไปเริ่มต้นที่ KL Sentral
เราขึ้นรถของ Genting รอบเก้าโมง กว่าจะไปถึงเก็นติ้งก้อปาเข้าไปเกือบสิบโมง
ยัง ยังไปไม่ถึงหรอกนะ ต้องนั่งกระเช้าเคเบิ้ลคาร์ต่อขึ้นไปอีก

กว่าจะไปถึงเก็นติ้งจริงๆก็ร่วมสิบโมงครึ่ง

บน Genting- High Land มันสวยและอากาศดีจริงๆ
มีโรงแรม ตั้งห้าโรงแรม แต่ละแห่งก็มีความหรูหรา สะดวกสบายต่างๆกันไปตามราคา
มีร้านรวง และคาสิโนมากมาย เอาไว้ดูดเงินนักท่องเที่ยว
คาสิโนเหล่านี้เปิดแบบไม่มีวันหยุดกันเลย คาดว่าคงทำเงินให้เจ้าของได้ไม่น้อย
เค้าว่าไปเก็นติ้ง ถ้าไม่เล่นการพนันก้อเหมือนมาไม่ถึง
แต่ว่าเรายอมมาไม่ถึงเก็นติ้ง เพราะไม่อยากแหย่เท้าเข้าไปหาสถานที่อโคจรเหล่านี้
เอาเป็นว่าเล่นสวนสนุกกันไปขำๆแล้วกัน

ก็แยกย้ายกันไป พี่วัฒน์ไปกับพี่ปอนด์
บีวิชเกาะอยู่กับเรา ถ่ายรูปกันไปสนุกสนาน
ส่วนว่าน ชอบเครื่องเล่นหวาดเสียว เชิญมันไปเสียวคนเดียวเรย เราไม่เอาด้วย
ว่านมันก็เซลฟ์มาก มันไปของมันคนเดียว เก่งจริงๆ

เราถ่ายรูป เล่นอะไรขำๆกับบอยู่ไม่นาน ก็เบื่อ เลยเดินไปที่พลาซ่าของโรงแรมบนเก็นติ้ง
ก็ได้ทานมื้อเที่ยงกันที่นั่นแหละ
ร้นอาหารบนเก็นติ้งไม่ได้แพงโหดร้ายแบบที่เราคาดการณ์ไว้แต่แรก
ราคาก้อประมาณร้านอาหารบนห้างทั่วๆไป
นอกนั้นร้านรวงบนพลาซ่าก็เหมือนห้างขนาดย่อม
มีเสื้อผ้า ของมีราคาต่างๆขาย อำนวยความสะดวกแก่นักท่องเที่ยวทุกประการ
นัดเจอกันกับชาวคณะเวลาบ่ายสองกว่า ได้เวลาลงเคเบิ้ลคาร์ ไปขึ้นรถกลับพอดี
บางคนอาจจะว่าเราใช้เวลาบนเก็นติ้งไม่คุ้มค่า
ไหนๆก็ไปแล้ว ทำไมไม่อยู่นานๆ ให้คุ้ม
เรากลับคิดว่า ไปให้เห็น สัมผัสให้รู้ แค่นี้ก็พอแล้ว จะเอาอะไรนักหนา

นั่งรถกลับมาทุกคนหลับเป็นตาย

จาก KL Sentral เราตกลงกันว่าจะนั่งรถไปที่ตึก KLCC หรือที่เค้าเรียกกันว่า Twin Tower
คนส่วนใหญ่บนโลกนี้เคาเรียกสถานที่นี้ว่าตึกเปโตรนาส
ตึกที่สูงเป็นอันดับสองของโลกไง

มันสูงจริงๆค่ะคุณขา

มองจากพื้น ยังไงก็มองไม่เห็นยอดตึก
เห็นแล้วก้ออดทึ่งในความสามารถของคนสร้างตึกไม่ได้
มนุษย์เรานี่เก่งเนอะ ทำได้ทุกอย่าง

เราขึ้นยอดตึกไม่ได้ เพราะบัตรชมตึกสำหรับวันนั้นหมดเกลี้ยง
เค้าจำเป็นต้องจำกัดจำนวนคนที่ขึ้นตึก เพราะไม่งั้นมันจะชำรุดก่อนเวลาอันควร
นับว่ามาตรการเค้าก็เข้มงวดดี

ไม่ว่าอะไร แค่ไม่ด้อมๆมองๆก็มีความสุขแล้วหละ

เราเดินเล่นกันที่ห้าง KLCC ขั้นล่างของตึกเปโตรนาส
ข้าวของร้านรวงก้อสวยงามดูดี มองๆไปก็คล้ายๆกับพารากอน
ไม่ได้ซื้ออะไรมากมาย เพราะตั้งใจว่า เดี๋ยววันพรุ่งนี้จะเป็นวันช้อปปิ้งของจริง

นั่งรถบัสมาลง LCCT (Low Cost Carrier Terminal) ค่ารถถูกกว่านั่ง KL Transit สามเท่า
แต่มันไม่หรูหรา และใช้เวลานานกว่า เหนื่อยกว่าด้วย
เอาน่า เที่ยวแบบสวยๆกันมาเยอะแล้ว
พาบีเที่ยวแบบหัวหกก้นขวิดดูบ้าง


.............


2 APR 08



วันนี้ตื่นขึ้นมาแต่เช้า ลากบีขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว
ลงไปกินมื้อเช้ากันอย่างรีบๆ เพราะมีเวลาไม่มาก เดี๋ยวตอนเย็นต้องส่งบีกลับบ้านแล้ว
ข้างล่างเจอพวกพี่ๆลูกเรือกับพี่ๆนักบินนั่งทานข้าวกันอยู่เป็นกลุ่ม
เราพาบีนั่งแยกออกมา เพราะรู้ว่าบีคงไม่สะดวก ถ้าจะนั่งคุยกันกับกลุ่มแอร์เอเชีย
รู้สึกเกรงใจพี่ๆกัปตันเค้าเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะทำไงอ้ะ

ได้เวลาล้อหมุน นั่งรถบัสจาก LCCT ไปต่อ Komuter ที่ KL Sentral
ป้ายเดียวก็ถึง Mid Valley แล้วหละ
Mid Valley เป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ยักษ์
ถ้าจำไม่ผิด ใหญ่ที่สุดในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เลยหละ
คนแถวๆนี้เค้าเรียกกันอีกชื่อนึงว่า Mega Mall คงเป็นเพราะมันใหญ่โตอลังการจริงๆ
เรามาที่ Mid Valley หลายครั้งแล้ว ยังเดินไม่ทั่วซะที
คาดว่าถ้าจะใช้เวลาเดินกันจริงๆจังๆ สามวันน่าจะเดินทั่ว

วันนี้เป็นวันแห่งการช้อปปิ้ง
ดังนั้น เราจึงช้อป ช้อป และช้อปกันลืมตายมากๆ
รองเท้า กระป๋า เครื่องสำอางกระจุกกระจิกตามประสาผู้หญิง
แล้วก้อของฝากมากมาย
ช้อปกันหมดตูดเลยทีเดียว

.............


ตกเย็น ช้อปปิ้งกันจนหนำใจแล้ว นั่งรถกลับกันอย่างทุลักทุเล
รีบมากมายเพราะกลัวบีตกเครื่อง
แถมบีเองก็เดินไม่สะดวกแล้ว บีบ่นเจ็บขาเพราะเดินเยอะ
บีเองคงไม่คุ้นกับการทำอะไรลำบากๆแบบนี้ เราเลยแอบรู้สึกผิดที่พาบีมาลำบาก
ขอโทษนะ บีวิช
เราทำให้บีได้ดีที่สุดแค่นี้แหละ

มาถึง LCCT เรารอรถโรงแรมกันนานมาก
บีเลยออกแนวหงุดหงิดเล็กน้อย

.............

บีกลับไปแล้ว
เมื่อคืนนั่งรถกลับมาโรงแรมอย่างเหงาๆ
รู้สึกผิดเล็กน้อยที่พาบีมาเที่ยว KL ทั้งที แต่ต้องทำให้บีลำบากหลายเรื่อง
เรารู้ว่าบีไม่ค่อยลำบากขนาดนี้หรอก บางทีอาจจะต้องปรับตัวมากหน่อย
ไม่รู้ว่ามาคราวนี้แล้วบีจะรู้สึกดีมากน้อยแค่ไหน
เราน่ะ ลำบากมาซะชิน แต่บีไม่ค่อยเจออะไรแบบนี้ บางทีอาจจะทำให้บีหงุดหงิดใจไปบ้าง
ขอโทษนะ บีวิช


to be continue....

ว่างเมื่อไหร่ จะแวะมาแปะรูปมากมาย