นางฟ้าป๊วย...ป่วย

เพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อกี้เองค่ะ

เมื่อเช้าเดินลากกระเป๋าออกจากบ้าน เหมือนจะไปบินตามปรกติ
วันนี้บินไฟลท์ NAW~HKT โดนเรียกแสตนด์บายตั้งแต่เมื่อวาน ก็ทำใจไว้แล้วว่าต้องโดนเรียก เพราะเป็นช่วงวันหยุดตรุษจีน ใครๆก็อยากพักผ่อน ไปเที่ยวกับทางบ้านซะงั้น

ตั้งแต่บรีฟตอนเช้าๆแล้วหละ วันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบาย ปวดหัว คลื่นไส้ แต่ก็ยังกลั้นใจ เอ้า ! ไปบินก็ได้ ไฟลท์ก็ไม่มีอะไรยาก ไฟลท์นราธิวาสเป็นไฟลท์แสนสบายในหมู่ลูกเรือ TAA ก็ทำงานไปตามปรกติ
แต่ก็บอกเดือน เพื่อนที่ไปบินด้วยกันแล้วหละว่า วันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบายนะ

ก็ทำงานกันไป

ช่วงขาลงนราธิวาส รู้สึกแปลกๆ คลื่นไส้ วิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ นั่งหลับตามึนๆสักพัก อาการยังไม่ดีขึ้น พี่ชัย (Leading Crew)ที่บินด้วยก็ก็บอก น้องนอนพักเหอะ แต่เรายังใจสู้ไง เกรงใจเพื่อน เลยพยายามทำงาน

ขากลับมึน อ้วกแทบตลอดทาง เลยต้องตัดสินใจ step down
แอบเกรงใจเพื่อนที่โดนเรียกมาบินแทนเราเหมือนกัน โชคดีที่เป็นยุรุ่น 18 ซึ่งคนเนี้ย เราสนิทด้วย

ลากสังขารมาถึงรถแท็กซี่ บอกให้เค้าพาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด เค้าก็เลยพามาที่โรงพยาบาลปิยเวช
มาถึงโดนเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน แล้วก็โดนไปตามระเบียบ 1 เข็ม

อ๊ะๆ เดี่ยวก่อน มันไม่เหมือนครั้งอื่นๆนะ

ที่ว่าโดนเข้าไปหนึ่งเข็มน่ะ เป็นแค่เข็มเดียวที่จิ้มเข้ามาที่มือ แต่ที่เป็นหลอดๆน่ะ ห้าหลอดค่ะ
หมอเค้าเลยต้องมีอยู่เข็มนึงไง เป็นเหมือนปลั๊กเอาไว้เสียบหลอดฉีดยา
ไม่งั้นกว่าจะฉีดกันเสร็จพิธีกรรม คนสวยแขนพรุนหมดพอดี
มาดูดีกว่าว่าโดนอะไรไปมั่ง



หลอดแรก
หลังจากใช้เข็มฉีดยาจิ้มเข้ามาที่มือ คุณพยาบาลคนสวยเค้าก็เจาะเลือดเราไปก่อนเลย
เห็นบอกว่าเอาไปเช็คค่าตับไต ค่าเลือดอะไรก็ไม่รู้
เราโดนเจาะเลือดที่มือมาตลอด แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดีนั่นแหละเพราะเส้นเลือดที่มือจะเล็กกว่าเส้นเลือดใหญ่ที่แขน เวลาดูดเลือดขึ้นมา มันก็ช้ากว่า เจ็บกว่าด้วย
แต่ก็ยังดี เพราะเราเป็นคนเส้นเลือดอยู่ลึก เคยมาแว โดนไปสี่เข็มเพราะพยาบาลหาเส้นเลือดไม่เจอ
หลังๆเลยรู้ทันบอกเค้าว่าเจาะที่มือเถอะค่ะ เจ็บหน่อย แต่โดนหนเดียว
วันนี้เราก็โดนเค้าสูบเลือดไปเต็มหลอด ไม่รู้จะเอาไปทำไรนักหนา

หลอดที่สอง
เป็นยาแก้ปวด ลดอาการปวดหัว ฟังดูเหมือนไม่มีอะไร แต่หลอดใหญ่เบ้อเริ่ม
ถามชื่อสามัญทางยา เป็นชื่อที่ฟังไม่คุ้นเลย
พอเค้าเอาหลอดเสียบเข้ากับปลั๊กฉีดยาปั๊บ เค้าก็อัดยาเข้าเส้นเลือด
เชื่อไหมว่ามันรู้สึกเย็นวาบเข้ามาในแขนเลย
ก็รู้สึกแปลกๆ แต่ยังไม่มีอะไร

หลอดที่สาม
อันนี้ก็ยาแก้ปวด ไม่รู้ต่างกับยาที่ฉีดไปแล้วยังไง ถามเค้าเค้าว่าแก้ปวด เราก้อ เอ้า ! แก้ปวดก็แก้ปวด ฉีดมาเถอะค่ะ
พออัดยาเข้าแขนปั๊บ ปวดตุ๊บๆทั้งแขนเลย พยาบาลเค้าคงรู้ เค้าก็บอกว่ายาตัวนี้ฉีดแล้วปวดหน่อยนะ ให้ทนหน่อย
เค้าอัดยามาเร็วไม่ได้ ไม่งั้นจะยิ่งปวด เลยต้องใช้เวลากันมันนานกว่ายาหลอดอื่นๆ ระบมไปหมดทั้งแขน

หลอดที่สี่
คราวนี้เป็นยาแก้คลื่นไส้อาเจียน คราวนี้เข็มเล็ก ขนาดไม่กี่ซีซี แต่ขอโทษเหอะ อัดยาเข้ามาที เจ็บมาก
ก็พอทนได้นะ ไม่ได้โวยวายอะไร แต่มันเจ็บค้างยาวเลย
อัดเข้าม ก็รู้สึกวาบเข้ามาทั้งแขนเหมือนกัน

ยัง ! ยังไม่หมด -_-'
หลอดที่ห้าเป็นน้ำเกลือหลอดขนาดปานกลาง คุณพยาบาลบอกว่าใช้ฉีดเพื่อไล่ยาให้มันเข้าไปเร็วๆ
หลอดนี้ไม่เจ็บ ไม่ปวด แต่ความรู้สึกตอนนั้นคือ พอซะทีเหอะ ห้าหลอดเข้าไปแล้ว

นอนให้นำเกลือทางปลั๊กที่เสียบเอาไว้สักพักก็เริ่มมีแรงลุกไหว
ฟังหมอวินิจฉัยอาการ เค้าบอกว่าเราปวดศีรษะจากความเครียด
เราเครียดเรื่องอะไรมากมายนึกเหรอ ช่วงนี้

มีเรื่องอะไรบ้างน้า
เรื่องบัตรคอนเป๊บซี่ที่ไม่พอกับจำนวนคน เรื่องที่โดนพี่ก้อยและพี่ม่วยด่า ทั้งๆที่เราไม่ผิด
เรื่องงาน เพราะจะไปเทรนที่มาเลย์แล้ว ต้องรีบอื่าหนังสือเก็บเอาไว้ คนไม่เก่งอย่างเราต้องอ่านหนังสือเก็บล่วงหน้านานๆ
เรื่องเด็กยักษ์ ไม่รู้ว่าที่โกรธเมื่อคืนน่ะ หายโกรธแล้วจริงๆรึเปล่า
ไม่รู้เค้าโกรธเรื่องอะไรกันแน่ โกรธที่เราไม่บอกความจริงทั้งหมด หรือไม่พอใจที่เราไม่บอกเรื่องนั้น
เฮ้อ !

รับยาแล้วก็ลากสังขารกลับมาบ้านอย่างโทรมๆ


กลับมาบ้านไม่กล้าบอกใครที่บ้าน กลัวเค้าจะเป็นห่วง และที่สำคัญกลัวโดนกักตัวไว้ ไม่ให้ไปงานเป๊บซี่พรุ่งนี้ ขืนเป็นอย่างงั้น โดนด่าตายแน่ๆ

ต้นก็ไม่โทรบอก เพราะรู้ว่าถ้าบอก ต้นต้องลางานครึ่งวันมารับกลับไปแน่ๆ ไม่อยากให้เค้าต้องมาลำบาก หยุดงานเพราะเรา

ส่วนบี ไม่อยากบอกหรอก เพราะถ้าบีรู้ พรุ่งนี้บีก็ต้องบอกให้เราพัก แล้วงานคลับมันทั้งหนักทั้งเหนื่อย
ทุกวันนี้เรากับบีทำกันอยู่สองคนจริงๆ คนอื่นก็แค่ช่วยหน้างาน แค่นั้นแหละ
ถ้าพรุ่งนี้เราหยุดไป อีกคนที่จะโหลดงานเพิ่มขึ้นคือบี
แล้วเราจะนั่งพักเฉยๆดูน้องทำงานหนักได้ยังไง

ส่วนเด็กยักษ์....
ก็คงไม่บอกอยู่ดี (แบบนี้เค้าจะว่าเราโกหกอีกไหมนะ)
ไม่บอกเพราะไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องสลักสำคัญอะไรในชีวิตของเค้า
สำหรับเค้า เราก็แค่คนไม่สำคัญคนหนึ่ง
เด็กยักษ์คงไม่สนใจหรอก
แล้วถ้าเค้าไม่สนใจอะไรเลย เราต่างหากที่จะเจ็บ

จนถึงเวลานี้ที่นั่งพิมพ์บล็อกอยู่ ที่มือยังมีปลั๊กเข็มฉีดยาเสียบอยู่
หมอบอกว่าถ้ากลางคืนยังไม่หาย ให้ไปหาหมอแล้วเอาหลดยาเสียบเข้าปลั๊กได้เลย จะได้ไม่ต้องเจ็บตัวอีก
แล้วพรุ่งนี้ชั้นจะไปคอนเป๊บซี่ยังไงไม่ให้คนแตกตื่นเนี่ย
เฮ้อ !!!


ตั้งใจว่าพรุ่งนี้เช้า จะไปที่โรงพยาบาลใกล้บ้านแล้วขอให้เค้าถอดเข็มให้ จะได้ไม่ต้องเป็นมนุษย์ปลั๊กแบบนี้

ไม่ได้อยากให้ใครมารับรู้หรอกว่าเราเจ็บป่วย หรือเป็นตายร้ายดียังไง
ไม่อยากได้ความเห็นใจ ไม่ต้องการความสงสาร

ขอแค่คนในคลับให้กำลังใจกัน ไม่ซ้ำเติม ทับถม ไม่ด่าในเรื่องที่เราไม่ได้ทำ

สำหรับคนที่เราแคร์
ก็ขอแค่กำลังใจบ้าง

แค่นี้ก็พอแล้ว จริงๆ