เสียดาย...ไม่เท่าเสียใจ T_T

ตามนั้นเรย ฮือๆๆๆ

เฝ้านับวันรอแล้วรอเล่า ที่จะได้ไปเที่ยวภูเก็ตกับเพื่อนๆเอเชียน่า
ถ้าใครที่รู้จักเรามานาน จะพอรู้อยู่เหมือนกันว่าเราเองผูกพันกับเพื่อนๆที่เอเชียน่าไม่น้อย
เพราะเราต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขกันที่เกาหลีมานานเต็มที
ตอนนี้เพื่อนๆทั้งแก๊งเป็นแอร์กันมาคนละครึ่งทศวรรษเห็นจะได้
รู้ได้จากการที่ทุกคนต้องมาต่ออายุ US VISA พร้อมๆกัน
เพื่อนๆเลยได้โอกาสรวมตัวกันจัดทริปไปภูเก็ตซะเลย ส่วนคนอื่นๆที่ทนพิษ้กาหลีไม่ไหว กลับมาตายรังที่เมืองไทยก่อนก็เห็นดีเห็นงาม ตามมาสมทบกันเกือบครบทีม

ทริปนี้แพงโหดจริงๆ เก็บตังค์กันคนละหมื่นนึงแน่ะ o_0
อุแม่เจ้า !!! พวกแกเที่ยวภูเก็ต หรือเที่ยวสิงคโปร์กันเนี่ย

ไม่เป็นไร นานๆไปเที่ยวกันที เราก็โอเคอะนะ เตรียมตัวไปเที่ยวกับเพื่อนๆ แต่ขอใช้สิทธิตั๋วลด 90% แล้วกัน เพราะเราทำตั๋วคอนเฟิร์มไม่ทัน กว่าจะรู้ตารางบินเดือนใหม่ก็ใกล้วันเดินทางแล้ว
ต้องไป Stand by ตั๋วที่เคาท์เตอร์

ถึงเวลาจริงๆ กลายเป็นว่าสายการบินพันธมิตรทั้งหลาย ทั้งนกแอร์ และวันทูโก เกิดหยุดบินกันซะอย่างงั้น สายการบินโลว์คอสท์เพียงสายการบินเดียวที่หลงเหลืออยู่ อย่างแอร์เอเชีย เลยผู้โดยสารท่วมท้น ล้นจนไม่มีที่ให้เราขึ้น

รออยู่ตั้งแต่เจ็ดโมง บอกให้เพื่อนๆล่วงหน้าไปก่อน รู้ว่ายังไงๆก็คงได้ไปอยู่แล้ว

สมความคาดหมายได้ไปสมใจนึก แต่ไม่ได้โหลดกระเป๋าลงใต้ท้องเครื่อง เพราะกว่าจะได้ไป ไฟลท์มันก็ดีเลย์มาแล้วตั้งสี่สิบนาที วิ่งหน้าตั้งมาถึงเกท (จำได้แม่นยำ เกท B4) ดันมาติดตรงเอ็กซเรย์ เพราะทั้งครีม น้ำหอม เครื่องสำอาง น้ำยาล้างเลนส์และอื่นๆอีกมากมายล้วนเป็นของเหลวที่หอบขึ้นเครื่องไม่ได้ทั้งสิ้น
ร้ายไปกว่านั้น พนักงานการท่าฯยังไม่ให้เราฝากกราวด์ไว้อีก จะฝากเพื่อนลูกเรือถือขึ้นก็ไม่ยอม เค้าบอกว่ามีวิธีคือให้เราทิ้ง ห้ามฝากใคร หรือไม่ก็ต้องไม่ไป

อืม...ของเหลวทั้งหลายในกระเป๋ารวมๆกันก้อหลายพันอยู่ เลยตัดสินใจ เออ ไม่ไปก็ได้วะ
แต่จะให้ทิ้งอยู่ที่เอ็กซ์เรย์ กรูไม่ทิ้งเว้ยยยยย !!!

ตัดใจอ๊อฟโหลดตัวเอง ไม่ปงไม่ไปมันแล้ว
จะให้รอไฟลท์สี่โมงเย็น ไม่รอหรอก ฝันไปเหอะ

พอดีกับพี่ Flight Operation โทรมาแจ้งให้เข้าไปถ่ายรูปที่บริษัทด้วย
ถึงได้ไปเที่ยว ก็ต้องรีบกลับมาถ่ายรูป มาประชุมลูกเรือ และทำอะไรอีกสารพัด

โอกาสหน้าแล้วกัน เพื่อนๆเอ๊ยย

เสียดายสุดๆที่ไม่ได้ไปทริปนี้ ทั้งๆที่วางแผนเอาไว้อย่างดิบดี

แต่ที่ร้ายไปกว่านั้นคือ
พอกลับมาบ้านแล้วเพิ่งนึกได้ว่าจริงๆแล้วอยากไปเที่ยวกับเพื่อนๆมากแค่ไหน

เสียใจจัง T_T