หัวใจ...

ลิ้นหัวใจรั่ว
จบข่าว
เศร้า
T_T

ไหว้พระ 9 วัด เที่ยวจังหวัดสิงห์บุรี

เพิ่งกลับมาจากทริปไหว้พระ 9 วัดค่ะ
ทริปนี้เป็นทริปที่หม่าม้าน้องโชวนไป โดยใช้บริการของโครงการครอบครัวสุขสันต์กับขสมก.
จัดเป็นกิจกรรมไหว้พระ 9 วัด ในจังหวัดต่างๆ
ราคาก็เรียกได้ว่าคุ้มเกินคุ้ม เพราะจ่ายแค่คนละ 339 บาทเท่านั้น
รายละเอียดเพิ่มเติมต้องดูที่เว็บนี้ค่ะ
http://www.bmta.co.th/thaiversion/thai_index.htm

ไม่พูดพล่ามทำเพลงเริ่มกันเลยแล้วกันนะคะ
รถออกจากอู่รถบางเขนเวลาประมาณ 8 โมงเศษ นั่งรถไปเรื่อยๆ ชั่วโมงกว่าก็ถึงวัดแรกกันแล้วค่ะ
วัดนี้ใครไม่รู้จักคงเชยมาก วัดอัมพวันค่ะ
โชคดีมากที่ไปถึงตอนเวลาหลวงพ่อจรัญท่านลงมาพอดี
ไม่กล้าถ่ายรูปค่ะ เกรงบารมีสงฆ์ เลยใช้วิธีถ่ายรูปหน้ากุฏิมาแทน


บริเวณวัดร่มรื่นมาก ข้างกุฏิหลวงพ่อจรัญมีต้นสาละด้วยค่ะ

ตำนานเล่ากันว่าถ้าใครอธิฐานขอพรจากต้นสาละแล้วปรบมือดังๆจนดอกสาละร่วงลงมา ให้เอามือรับไว้แล้วคำอธิฐานจะเป็นจริง
ก็เห็นมีคนปรบมือกันเยอะแยะ แต่ไม่มีร่วงลงมาสักดอก

วัดต่อมาคือวัดปรางค์มุนี วัดนี้ชาวทริปได้มีโอกาสทำสังฆทานร่วมกัน แล้วมีคณะสงฆ์มาสวดให้
จุดเด่นอีกประการหนึ่งคือ ที่วัดแห่งนี้ จะมีของแปลกๆเต็มไปหมด
เช่นพ่อช้างน้อย (ที่จริงคือลูกหมูเกิดมาหน้าเหมือนช้างค่ะ)

มักกะลีผล

ตามตำนานเล่าว่ามีขอทานคนหนึ่งมาขออาศัยข้าววัดพร้อมทั้งนอนพักหนึ่งคืน รุ่งขึ้นก่อนออกเดินทางได้มอบกล่องไม้ให้เจ้าอาวาส แล้วสั่งว่าอย่าเปิด ให้มอบต่อยังลูกชายก่อนตาย เมื่อท่านเจ้าอาวาสมรณภาพลงกล่องนั้นจึงตกเป็นของลูกชาย เปิดกล่องดูก็พบมักกะลีผลในกล่องแบบนี้


วัดที่สาม ได้แก่ วัดวัดเสถียรวัฒนดิษฐ์ มีพระพุทธรูป (ยังไม่มีการตั้งนาม)สมัยสุโขทัย เป็นพระพุทธรูปสำริดผสมทองคำ เดิมมีการโบกปูนหุ้มไว้ เมื่อมีการเคลื่อนย้าย ปูนจึงกระเทาะออกเผยให้เห็นเนื้อในองค์พระ ความพิเศษของพระพุทธรูปองค์นี้คือสามารถเปลี่ยนสีไปได้ตามแสงไฟ ไล่ตั้งแต่สีทองชมพู ไปจนถึงสีเหลืองทอง

ข้างๆพระพุทธรูป มีพระพุทธบาท และตู้พระไตรปิฎกอยู่ด้วย



ต่อไปคือวัดสาลโคดม

หลวงพ่อเศียร เดิมมีผู้ขุดพบเพียงเศียรพระพุทธรูป ต่อมาจึงมีผู้สร้างองค์พระเพิ่มจนเต็ม หลวงพ่อเศียรศักดิ์สิทธ์มากในด้านการซื้อขายที่เดิน เป็นที่ร่ำลือกันมาก
ความพิเศษอีกประการหนึ่งของวัดนี้อยู่ที่องค์พระประธานสามารถเดินลอดข้างใต้โบสถ์ได้ เราก็เลยเดินสามรอบพร้อมทั้งอธิฐานไปด้วย

หน้าอุโบสถ มีแม่น้ำพาดผ่าน ลมแรง อากาศเย็นสบาย

แน่นอนว่าวัดนี้ต้องปลูกต้นสาละเอาไว้รอบๆวัด ตามชื่อวัดนั่นเอง



วัดที่ห้าแล้วนะคะ เรามากันที่วัดประโชติการามค่ะ พระพุทธรูปสำคัญของวันนี้คือพระอัฏฐารส มงคลคู่ อันได้แก่ หลวงพ่อสิน และหลวงพ่อทรัพย์ค่ะ




รูปนี้คือ หลวงพ่อสิน วัดประโชติการามค่ะ
ชาวบ้านที่วัดนี้น่ารักมาก แม้จะเดือดร้อนลำบากจากน้ำท่วม ก็ยังอุตส่าห์มีน้ำใจทำน้ำใบเตยมาตอนรับคณะทัวร์ของเรา

วัดที่หก เป็นวัดที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยค่ะ จำได้แม่นยำเพราะพระพุทธรูปวัดนี้ เป็นพระพุทธรูปองค์สำคัญองค์หนึ่งในภาคกลาง วัดนี้คือวัดพระนอนจักรสีห์วรวิหาร



พระพุทธรูปองค์สำคัญของวัดนี้คือพระนอนจักรสีห์ สร้างประมาณสมัยอยุธยาตอนต้น


ได้มีโอกาสปิดทองที่องค์พระด้วยค่ะ ปรกติเคยสักการะพระพุทธไสยาสที่วัดโพธิ์ ไม่มีโอกาสได้ปิดทองที่องค์พระเลย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ปิดทองพระพุทธรูปปางไสยาสน์ค่ะ

เจ๊จอยกำลังต่อคิวยกช้างอยู่ค่ะ


ช้างที่ว่านี่คือช้างทำจากโลหะ (ไม่ทราบว่าใช้วัสดุอะไร) วิธีการยกก็คล้ายกับการยกพระหนักที่ศาลหลักเมืองกรุงเทพฯ คือตั้งจิตอธิฐาน แล้วยกให้ขึ้น (หรือไม่ขั้น ตามแต่เราจะอธิฐาน) แต่ช้างที่วัดนี้ เขาให้ใช้นิ้วเดียวยกขึ้นมา ผู้ชายใช้นิ้วก้อย ผู้หญิงใช้นิ้วนาง ทดลองยกดู ปรากฎว่าหนักใช้ได้เลยค่ะ ไปลองอธิฐานแล้วยกดู ยังหนัก ยกแทบไม่ขึ้น แต่ในที่สุดก็ยกขึ้น ฮ่าๆๆๆ


และตามธรรมเนียม ไปที่ไหนเราต้องถ่ายรูปป้ายมาเป็นที่ระลึก


วัดที่เจ็ด นั่งรถมาไกลสักหน่อยนะคะ ประมาณ 20 นาที เราก็มาถึง วัดพิกุลทอง ซึ่งเป็นวัดที่หลวงพ่อแพเคยเป็นเจ้าอาวาสอยู่ ชื่อหลวงพ่อแพนั้นไม่คุ้นหูเราสักเท่าไหร่ แต่เพิ่งจะรู้เอาทีหลังนั้นเองว่าหลวงพ่อแพท่านเป็นพระชือดังเนื่องจากท่านมรณภาพแล้วสังขารไม่เน่าเปื่อย ทางวัดเลยเก็บรักษาสังขารท่านเอาไว้ให้คนมากราบไหว้บูชา

ที่กุฏิหลวงพ่อแพ มีรูปหล่อจำลองของท่านวางอยู่หน้าโกฐ มีพวงหรีดจากพระบรมวงศานุวงศ์หลายพระองค์ทีเดียวค่ะ

กราบหลวงพ่อแพเสร็จ เราเดินออกมาหน้าวัดเห็นมีชาวบ้านเอาของมาขาย ของที่ขายก็จำพวกของฝากจากจังหวัดสิงห์บุรี เช่น ห่อหมกปลา ปลาเห็ด ปลาแห้งชนิดต่างๆ เรื่อยไปจนถึงขนมถ้วยฟูน้ำตาลสด ข้าวเกรียบว่าว หรือแม้แต่กระจับ อุดหนุนชาวบ้านกันไปตามสมควรเพื่อเป็นการช่วยเหลือ ได้ยินว่าช่วงที่น้ำท่วมหนัก ชาวบ้านบางคนสิ้นเนื้อประดาตัวเอาจริงๆ เพราะเก็บของหนีน้ำไม่ทัน มองในแง่หนึ่ง ชาวบ้านเหล่านี้คือผู้เสียสละ เพราะรัฐปิดกั้นน้ำไม่ให้เข้ามาท่วมในกรุงเทพฯ ชาวบ้านแถบภาคกลางตอนบนเลยเจอน้ำท่วมกันถ้วนหน้า

ขอบอกว่าปลาเห็ดหน้าวัดพิกุลทองอร่อยจริงๆ ปลากรายเหนียว กรอบ ได้ใจ ไม่ผสมถั่วฝักยาวเลยสักนิด ทอดร้อนๆ จิ้มกันคนละหนุบหนับ หมดไม่รู้ตัวค่ะ

ลืมบอกไป ปลาเห็ดคือปลาบดทอดคล้ายทอดมัน แต่ปลาเห็ดจะสับไม่ละเอียดเท่าทอดมัน กินแล้วย่วมใจกว่ากันเยอะเลยค่ะ


ได้ถ่ายรูปกับตู้ไปรษณีย์ยืนยันว่าเรามาถึงถิ่นสิงห์บุรีแล้วจริงๆ น้องหมาดำในรูปมายืนขอทอดมันกินด้วยค่ะ


อา....เหน็ดเหนื่อยกันพอสมควร เราเดินทางมาถึงวัดที่แปดแล้วค่ะ วัดที่แปดคือวัดไชโยวรวิหาร หรือวัดเกตุไชโย

เดินมาทางหลังวัด ติดกับแม่น้ำ มีโบสถ์อยู่หลังหนึ่ง เป็นที่ประดิษฐานรูปหล่อจำลองของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ไม่เคยเห็นองค์จำลองสมเด็จโตที่ใหญ่ขนาดนี้เลยค่ะ

และเช่นเดียวกันกับวัดทุกแห่งที่มีรูปหล่อจำลองของสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต) มีผู้มีจิตศรัทธาสร้างพระคาถาชินบัญชรถวายเป็นพุทธบูชาด้วย ฉันเลยถือโอกาสสวดพระคาถาชินบัญชรถวายท่าน

วัดเกตุไชโย(เดิมคือสำนักสงฆ์) เป็นสถานที่ที่สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) หรือในขณะนั้นคือเด็กชายโต ได้บรรพชาเป็นสามเณร ต่อมาสมเด็จฯจึงได้สร้างวัดแห่งนี้ขึ้นเพื่อรำลึกถึงพระคุณบิดามารดา วัดนี้จึงได้ชื่อว่าวัดเกตุไชโย

ได้โอกาสถ่ายรูปผู้ร่วมทริปทั้ง 4 คนที่หน้าโบสถ์สมเด็จฯนั้นเอง


เย็นย่ำ ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน เราได้แวะสักการะพระพุทธไสยาสน์ที่วัดขุนอินทร์


ตามตำนานเขาว่ากันว่าหลวงพ่อองค์นี้ชอบที่โล่งแจ้ง ดังนั้นจึงไม่สามารถสร้างพระอุโบสถล้อมรอบท่านได้ เพราะทุกครั้งที่มีการสร้าง จะมีเหตุธรรมชาติ ทำให้หลังคาพังลงมาเสมอ จึงต้องปล่องให้หลวงพ่อท่านไสยาสน์กลางแจ้ง ฉะนี้

ตามตำนานของวัด เล่ากันว่าขุนอินทร์เป็นขุนนางสมัยอยุธยา มีศรัทธาจะสร้างวัดในพุทธศาสนา แต่เงินไม่พอ ต้องยักยอกเงินจากท้องพระคลังมาสร้างวัดนี้จนสำเร็จ เมื่อถูกจับได้ ขุนอินทร์ไม่รับสารภาพ จึงถูกลงโทษโดยการโบย 3 ยก ขุนอินทร์จึงสิ้นใจตายก่อนการลงโทษจะสำเร็จ

ต่อมามีการขุดพบโครงกระดูกชายในท่าคุกเข่า มือถูกมัดไพล่หลัง เชื่อกันว่าโครงกระดูกนี้เป็นโครงกระดูกของขุนอินทร์ที่ถูกนำมาฝังไว้ที่วัดนี้เอง

จุดธูปไหว้ขุนอินทร์แล้ว เห็นมีทางขึ้นไปบนซากปรักหักพัง พอเดินขึ้นไป เห็นรูปจำลองของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) เราจึงนมัสการท่านอีกครั้ง

สังเกตเอาเองว่าวัดหลายแห่งในจังหวัดสิงห์บุรีมีรูปเคารพของสมเด็จฯ อาจเป็นไปได้ว่าเมืองสิงห์บุรีเป็นเมืองที่เกี่ยวข้องกับสมเด็จฯท่านอย่างมากก็เป็นได้

ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกซะหน่อย



เข้าใจนะว่ามันก็แค่รถเมล์ยูโร 2 เจอได้ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่อย่าลืมสิว่าเวลาปรกติเราขึ้นรถเมล์น่ะ ไม่มีใครมาบ้าถ่ายรูปหรอก แหม...ก็แค่อยากจะเก็บไว้ ไม่อยากให้มันศูนย์พันธุ์เหมือนรถเมล์รุ่นสีน้ำเงินเท่านั้นแหละ

ยังจำกันได้ใช่ไหมว่าแต่ก่อนรถเมล์ในกรุงเทพฯเป็นสีขาวคาดแถบน้ำเงิน ไม่ใช่แถบแดงแบบสมัยนี้ แล้วค่าโดยสารน่ะ 2 บาทเอง นั่งได้ยาวตลอดสาย


ถ่ายรูปกับหม่าม้าด้วย อุตส่าห์ชวนเรามาทั้งที


รูปสุดท้ายนี้ถ่ายที่วัดพิกุลทอง ตรงหน้ากุฎิหลวงพ่อแพ เห็นเจ้าดำน้อยนี่น่ารักดี เลยเก็บรูปมาซักหน่อย


ขอบคุณเพื่อนร่วมทางทุกคน ขอบคุณพขร.และพขส.ที่แสนจะเฮฮาบ้าบอกับเราได้ตลอดทั้งทริป ขอบคุณขสมก.ที่จัดทริปดีๆแบบนี้ให้เราได้มีกิจกรรมสร้างสรรค์ในวันหยุด ที่สำคัญขอบคุณหม่าม้า จอย และน้องเมย์ ที่ร่วมอิ่มบุญไปกับเรา

ไหว้พระครบ 9 วัดครั้งแรกในชีวิตเลยนะเนี่ย

เอาบุญมาฝากทุกคนคร้าบบบบ....

เพลงวันนี้เข้ากับบรรยากาศมั่กๆ
อยากทำบุญข้างเธอ...เหลือเกิน

หน้ามืดและจิตหงุด

ตามหัวข้อเลย

เพิ่งสังเกตอาการตัวเองเอาไม่กี่วันมานี้เองว่ามีอาการหน้ามืดทุกครั้งที่เปลี่ยนท่าทาง

ไอ้ความที่ร่างกายแข็งแรงมาตลอดเนี่ยแหละ เลยไม่รู้ว่ากำลังผจญกับความหน้ามืดอยู่

ดันคิดไปว่าเกิดอะไรขึ้นกับตู ทำไมจู่ๆตาบอด(วะ)

ไม่รู้ไงว่าไอ้อาการที่จู่ๆวูบไปเนี่ย เขาเรียกว่าหน้ามืด เพราะไม่เคยเป็น และไม่มีอาการวิงเวียน หรือหมดสติแถมมาด้วย คนซื่อ(บื้อ)อย่างเราก็เลยไปหาหมอที่โรงพยาบาลจักษุรัตนิน บอกแล้วว่าคิดว่าตัวเองเกือบตาบอด หมอที่โรงพยาบาลจักษุรัตนินก็แสนดี ตรวจให้เราอย่างละเอียดละออ ทั้งๆที่ถามอาการแล้ว ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเกี่ยวกับตา คุณหมอคนสวยบอกว่าให้ไปหาหมอโรคหัวใจ หลังจากตรวจอย่างละเอียดแล้วพบว่าตาเราปรกติ เว้นเสียแต่มีอาการกระจกตาแห้ง โรคเดิมที่หาหมอครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ไม่หายสักที

กว่าจะรู้ว่าตาเราปรกติ ก็โดนหยอดยาไปหลายขนาน แสบตาแทบตาย เพื่อที่จะส่องกล้องดูว่าตาเรามันไม่มีวี่แววจะบอดอย่างที่คิดไว้แต่แรก

เมื่อไม่พบความผิดปรกติในลูกกะตา เลยต้องมาตั้งต้นรักษาใหม่โดยไปพบหมอฝ่ายอายุรกรรม

คราวนี้ไปหาที่โรงพยาบาลพญาไท โชคดีอย่างมากที่ยังใช้บริการของประกันบูพาได้ คุณหมอ(น่าร๊ากกก) เลยจับตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ แถมซักอาการละเอียดยิบ ผลปรากฏว่าการเต้นของหัวใจเรามันแปลกๆ วัดคลื่นไฟฟ้าหัวใจแล้วก็พบว่ามันมีช่วงผิดปรกติอยู่ คราวนี้เลยโดนจับส่งหมอโรคหัวใจ

พักเอาไว้ตรงนี้ก่อน เนื่องจากพอรู้ตัวว่าหัวใจเรามันผิดปรกติ เลยกลัวขึ้นมา

ไอ้เรามันก็อายุยังไม่เท่าไหร่อะนะ ยังไม่อยากโดนจับตรวจโรคหัวใจหรอก กลัวตายเร็วน่ะ ถ้าหมอบอกเราเป็นโรคหัวใจขึ้นมานี่ จะทำยังไง

ว่าแล้วเลยขอดื้อแพ่ง ยังไม่ไปหาหมอ

ไว้ทำใจได้เมื่อไหร่ค่อยไปหาแล้วกันนะ

ทำดีให้พ่อดู

วันนี้แวะเอา MV มาฝาก
ของน้องชายตัวดีคนเดิมนั่นแหละ
แหม...ในบรรดา AF ทั้งตระกูล 36 คน
น้องเราได้ร้องเด่นกับเขาด้วย

วันก่อนไปเกาะตู้ปลา EFM มา
ที่จริงเป็นครั้งแรกที่ไปเกาะตู้ปลาแบบนั้น
ที่สามารถทำได้น่าไม่อาย
ไม่ใช่เพราะน้องชายตัวดีหรอกนะ
แต่เป็นเพราะมีน้องต.ต้า และน้องแฟนต้า AF3 มาเป็นแขกรับเชิญ
ฟังน้องต้าร้องเพลง It's not easy to be me. เวอร์ชั่นต้าเดี่ยวอะคูสติค
โหยยย....แทบละลายค่ะ ขอบอก
น้องต้าแอบมีสิว (เห็นนะ) แต่ก็น่ารักมากมาย
ใครว่าไม่แมน ไม่สน
แหม...น่ารักขนาดนี้ ไม่กรี๊ดได้ไง
ใน MV นี้มีน้องต้าด้วยนะ (กรี๊ดๆๆๆๆ)

พล่ามมาซะยาว ไม่มีอะไรเกี่ยวกับ MV เลยแม้แต่น้อย
มีแต่ความโรคจิตอ่อนๆของเราทั้งสิ้น

โอเค สาระหน่อยก็ได้
นับว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่น่าฟังเพลงหนึ่ง
เป็นเพลงป๊อปที่ไม่"ขยะ" เหมือนเพลงป๊อปที่มีเกลื่อนท้องตลาดเพลงสมัยนี้
ทำนองติดหู น่ารักน่าเอ็นดู
ดึงพลังของนักร้องแต่ละคนออกมาได้ดี ไม่เยอะไป ไม่น้อยไป
เป็นเรื่องยากที่จะอัดตระกูล AF ทั้ง 36 คนเข้าไปใน MV เพลงเดียว

ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่า UBC ทำงานดีขึ้นเยอะ

ที่จริงอัลบั้มของ AF3 น่าจะดีกว่านี้
คงเป็นเพราะทรัพยากรไม่อำนวย
หน้าตาดี สามารถไม่ไหว ไปไม่รอดหรอกนาย
มีเรียลลิตี้ดันซะขนาดนี้ ยังไม่ไหว
ไปๆมาๆ UBC เลยต้องจับ AF 3รุ่นมารวมกัน
เพราะคนเดียวมันไปไม่รอดน่ะสิ

คิดมากไปก็เปลืองสมอง
ดู MV ดีกว่าเนอะ

พระคาถาชินปัญชร

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

ชะยาสะนากะตา พุทธา เชตะวา มารัง สะวาหะนัง จะตุสัจจาสะภัง ระสัง เย ปิวิงสุ นะราสะภา

ตัณหังกะราทะโย พุทธา อัฏฐะวีสะติ นาะยกา สัพเพ ปะติฏฐิตา มัยหัง มัตถะเก เต มุนิสสะรา

สีเส ปะติฏฐิโต มัยหัง พุทโธ ธัมโม ทะวิโลจะเน สังโฆ ปะติฏฐิโต มัยหัง อุเร สัพพะคุณากะโร

หะทะเย เม อะนุรุทโธ สารีปุตโต จะ ทักขิเณ โกณฑัญโญ ปิฏฐิภาคัสมิง โมคคัลลาโน จะ วามะเก

ทักขิเณ สะวะเน มัยหัง อาสุง อานันทะราหุโล กัสสะโป จะ มะหานาโม อุภาสุง วามะโสตะเก

เกสะโต ปิฏฐิภาคัสมิง สุริโย วะ ปะภังกะโร นิสินโน สิริสัมปันโน โสภิโต มุนิ ปุงคะโว

กุมาระกัสสะโป เถโร มะเหสี จิตตะวาทะโกโส มัยหัง วะทะเน นิจจัง ปะติฏฐาสิ คุณากะโร

ปุณโณ อังคุลิมาโล จะ อุปาลี นันทะสีวะลี เถรา ปัญจะ อิเมชาตา นะลาเต ติละกา มะมะ

เสสาสีติ มะหาเถรา วิชิตา ชินะสาวะกา เอเตสีติ มะหาเถรา ชิตะวันโต ชิโนระสา ชะลันตา สีละเตเชนะ อังคะมังเคสุ สัณฐิตา

ระตะนัง ปุระโต อาสิ ทักขิเณ เมตตะสุตตะกัง ธะชัคคัง ปัจฉะโต อาสิ วาเม อังคุลิมาละกัง

ขันธะโมระปะริตตัญจะ อาฏานะฏิยะ สุตตะกัง อากาเส ฉะทะนัง อาสิ เสสา ปาการะสัณฐิตา

ชินา นานาวะระสัง ยุตตา สัตตัปปา การะลังกะตา วาตะปิตตา ทิสัญชาตา พาหิรัช ฌัตตุ ปัททะวา

อะเสสา วินะยัง ยันตุ อะนันตะ ชินะ เตชะสา วะสะโต เม สะกิจเจนะ สะทา สัมพุทธะ ปัญชะเร

ชินะ ปัญชะระ มัชฌัมหิ วิหะรันตัง อะฮิ ตะเล สะทา ปาเลนตุ มัง สัพเพ เต มะหาปุริสาสะภา

อิจเจวะมันโต สุคุตโต สุรักโข ชินานุภาเวนะ ชิตูปัททะโว ธัมมานุภาเวนะ ชิตาริสังโฆ สังฆานุภาเวนะ ชิตันตะราโย สัทธัมมานุภาเวนะ ปาลิโต จะ รามิ ชินะ ปัญชะเรติ.


พยายามสวดอยู่นาน พอสวดได้เลยเอามาลงเอาไว้ รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้สวด

คอร์สเทรนด์เพื่อเป็นแอร์.....

ไปอ่านเจอใน MThai
มีคนเขียนถามในกระทู้ว่า
********************
ถามคนที่เป็นแอร์เเละเพื่อนๆ"จำเป็นมั้ยที่ต้องไปสมัครคอร์สเทรนด์เพื่อเป็นแอร์ก่อนไปสมัครจริง"

คือ ขอคำเเนะนำจริงๆนะคะ อย่าเพิ่งว่า เพิ่งด่า
เรื่องของเรื่องคือว่า กำลังจะจบ เเล้วกะว่าจะไปลองสมัครเเอร์ดู (ของเอมิเรตกับการ์ต้า)
เเต่เราไม่ได้ไปเทคคอร์สที่ไหนเลย เเต่เพื่อนๆเราหลายคนไปเข้าคอร์สเพื่อเตรียมตัว
ในการสมัครงาน เราเลยอยากรู้ว่า มันจำเป็นหรือเปล่า เเล้ว พวกสถาบันเค้าจะสอนอะไรบ้างหรือคะ
********************
อืม.....ถามง่ายตอบยาก แต่ถ้าจะให้ตอบจริงๆ

ไม่จำเป็นหรอกค่ะ

แอร์ก็คืออาชีพอาชีพหนึ่ง เพียงแต่การแข่งขันจะสูงกว่าอาชีพอื่นนิดนึง
เหมือนกับว่าถ้าเราจะไปสมัครงานเลขาน่ะ จำเป็นต้องไปเรียนไหม ไม่จำเป็นเลยใช่ไหมคะ

คนเป็นแอร์ก็ไม่ได้ดีเด่นไปกว่าคนทำอาชีพอื่นตรงไหน เขาก็เป็นมนุษย์เดินดินเหมือนๆกับคุณนั่นแหละ (ขอร้อง เราเคยเจอมาเยอะ แอร์ที่ทำตัวสูงส่ง เชิดว่าข้าเจ๋ง ข้าแน่ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคิดไปได้ขนาดนั้น)

สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับอาชีพนี้คือทัศนคติค่ะ เรื่องการบริการ เรื่องการแต่งหน้าแต่งตัว เรื่องภาษามันฝึกกันได้ แต่ทัศนคติมันฝึกกันยากจริงๆ เจอมากับตัว รุ่นน้องที่อยากเป็นแอร์โก้ๆ เห็นว่างานดี เงินดี พ่อแม่ได้บินฟรีอีกต่างหาก คิดแบบนี้ ไม่นานก็จอดค่ะ ไปไม่รอดสักราย แถมทำงานไปก็ไม่มีความสุข

ก่อนอื่น ขอถามคุณก่อนนะคะ

คิดว่าจะทำได้ไหม หากต้องอดหลับอดนอน (บางทีรวมๆเวลาแล้วเกิน 20-24ชั่วโมง นับตั้งแต่เวลาตื่นถึงเวลานอน) ถ้าบินข้ามทวีป บางทีไฟลท์ยาวๆมันก็ทารุณลากยาวไปได้ถึง13-14ชั่วโมงนะคะ อันนี้นับเฉพาะเวลาบิน ไม่รวมเวลาก่อน check-in ซึ่งส่วนมากจะประมาณ 2 ชั่วโมงก่อนเครื่องออก แล้วพอเครื่องไปถึง กว่าคุณจะผ่านพิธีการมากมายที่สนามบิน กว่าจะไปถึงโรงแรม นานสลบไปเลยค่ะ ถ้าคุณตอบว่าอดนอนแค่นี้ สบายมาก ถามต่อไปว่าถ้าคุณอายุมากๆแล้ว ยังสามารถทำได้อยู่ไหมคะ

ถ้าคุณตอบว่าทำได้ มาดูกันต่อไป

ระยะเวลาที่คุณอดหลับอดนอนนั้น คุณสามารถทำงานในสถานที่ที่อยู่ในสภาวะเสี่ยงได้ไหมคะ ความกดอากาศน้อย ปริมาณอ็อกซิเจนต่ำกว่าปรกติ งานหนัก ใช้แรงงานมหาศาลกว่าปรกติด้วย เพราะทำงานเดินไปเดินมาตลอดไฟลท์ ถ้ามันไฟลท์ยุ่ง มันยุ่งโหดจริงๆนะ

ถ้าตอบว่าได้ เชิญดูข้อต่อไป

คุณพร้อมจะเข้าอกเข้าใจคนที่เกิดมาเพิ่งเคยขึ้นเครื่องหนแรกในชีวิตไหม คุณพร้อมจะเข้าอกเข้าใจหัวอกคนที่กลัวแทบตายหากต้องนั่งเครื่องบินไหม คุณพร้อมที่จะรับฟังและแก้ปัญหา(บางเรื่องที่คุณไม่ได้ทำ และไม่รู้เรื่องด้วย เช่นไฟลท์ดีเลย์มา10ชั่วโมง กระเป๋าหาย ได้ที่นั่งไม่ดี อาหารที่โหลดมาก็ห่วยแตก ฯลฯ) คุณพร้อมจะทำงานที่คุณไม่คิดว่าจะต้องทำไหม ล้างส้วม (ทำแน่ๆ บนฟ้าใครจะมาล้างให้คุณ ถ้าไม่ใช่แอร์) เช็ดอ้วก หากต้องดูแลคนป่วยที่อยู่ๆเกิดเป็นลมหมดสติเอาดื้อๆ บางคนถึงขนาดต้องตามหาหมอกันให้วุ่น บางทีเขาอาจจะป่วยหนักขนาดต้องคลอดลูก ต้องให้น้ำเกลือกันบนเครื่อง หนักหน่อย ถ้าเขาเกิดเสียชีวิตบนเครื่อง ฯลฯ ถ้าเกิดมีไฟไหม้ขึ้นมาบนเครื่องล่ะ เกิดอากาศบนเครื่องมันรั่วขึ้นมา เกิดใครมันมวางระเบิดบนเครื่อง คุณพร้อมจะรับสถานการณ์ฉุกเฉินด้วยสติอันมั่นคงตลอดเวลาหรือไม่ (ขอย้ำ! ในเวลาที่คุณอาจจะง่วงจากการอดนอนมายาวนาน)

ถ้าคุณยังคิดว่าแน่นอน เรื่องแค่นี้สามารถอยู่แล้ว

ขอถามว่าคุณพร้อมจะเจอะเจอเหตุการสารพัดข้างต้นที่กล่าวมาด้วยทัศนคติที่ดี มองโลกในสดใส รื่นรม พร้อมจะยิ้มรับสถานการณ์ทุกอย่างอย่างหน้าชื่น (แม้จะอกตรมขมขื่น) พร้อมจะเข้าอกเข้าใจ ยิ้มรับกับทุกสิ่งได้เป็นอย่างดีหรือไม่

ถ้าคุณยังตอบว่า ได้ค่ะ เรื่องแค่นี้ศรีทนได้

ขอย้ำว่า ! ทั้งหมดที่กล่าวมาคุณต้องอยู่ในสภาพที่ดูดี มีบุคลิกที่น่าเชื่อถือ หน้าตาไม่โทรมทรุดหลุดเยิน เพราะแอร์เป็นภาพลักษณ์ที่ดีของสายการบิน บริษัทเขาคาดวังให้คุณดูดีอยู่แล้ว ผู้โดยสารยิ่งไม่ต้องพูดถึง เค้าหวังว่าขึ้นเครื่องมาจะเจอภาพพนักงานต้อนรับที่เจริญหูเจริญตา สายการบินไหนแอร์ดูเยินก็ไม่พ้นเป็นขี้ปากผู้โดยสารอยู่ดี หรือไม่จริงคะ อาชีพนี้อนุญาตให้แก่ได้(บ้าง) อนุญาตให้ไม่สวยได้แต่ที่สำคัญจริงๆ คุณต้องมีบุคลิกที่ดูรู้จักดูแลตัวเอง แต่งหน้าแต่งตาได้สวยงามเหมาะสมกับตัวเอง อย่างที่กล่าวมาแล้วว่าหน้าที่สารพัดบนเครื่องมันเป็นตัวทำลายสุขภาพ ถ้าไม่รู้จักดูแลตัวเอง แก่เร็วกว่าอาชีพอื่นแน่ๆค่ะ

ถ้าอ่านจนครบทุกข้อแล้ว (และตอบคำถามได้ครบ แก้ไขสถานการณ์ได้ทะลุปรุโปร่ง) คุณยังยืนยันว่าเรื่องแค่นี้ศรีทนได้แน่นอน

ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนร่วมอาชีพคนใหม่

ยินดีต้อนรับสู่ฟากฟ้าค่ะ



If I can see it, then I can do it
If I just believe it ,there's nothing to it

I believe I can fly
I believe I can touch the sky
I think about it every night and day
Spread my wings and fly away

รูปดอง....งานแต่งงานพี่แอน

มาอีกแล้วครับ รูปที่ดองไว้ตั้งแต่งานแต่งงานพี่แอน

บอกไว้ก่อน เนื่องจากไม่อยากลดขนาดรูปงานนี้ สาวๆสวยๆทั้งงานแบบนี้ ลดขนาดรูปได้ไง เลยใช้วิธีนี้เอา อยากดูรูปไหน คลิกดูที่รูป มันจะลิงค์รูปใหญ่ขึ้นมาฮับ

เนื่องจากวันนั้นเราไม่ได้เอากล้องไป เลยต้องอาศัยรูปที่ถ่ายจากกล้องเพื่อนๆ
แม้จะป็นครั้งที่สองในชีวิตที่ไปงานแต่งงานเพื่อน (งานแรกไปงานแต่งงานคุณนายตู่ ที่ตอนนี้มีสะมีเป็นเจ้าชายบงบงผู้รูปหล่อไปแล้ว)แต่งานนี้เป็นครั้งแรกที่ไปงานแต่งงานแบบเตรียมตัวไปอย่างดี

เริ่มจากชุด
ด้วยความที่คราวที่แล้ว ไปงานคุณตู่ เราใส่ชุดสูทสีขาวครีม อย่างสวยไปเลย เพราะไม่มีชุดใส่นี่ ปรากฏว่าทั้งงาน ไม่มีใครใส่สูทค่ะ ทั้งงานเขาใส่ชุดไทยประยุกต์ (เพราะพี่บ้งเขามีเชื้อสายเจ้าทางลาว)เขายุ่งซิ่น ห่มสไบกันทั้งงาน พอเราเข้าไป เลยเด่น.....แบบไม่เป็นท่า T_T
คราวนี้เลยรีเสิร์ชมาเป็นอย่างดี ไม่ให้เสียท่าแบบคราวก่อนเด็ดขาด
ถามเพื่อนๆดู ส่วนใหญ่เขาจะใส่เป็นราตรีสั้นแบบงานกลางคืน ไม่ก็แซ็ค แต่พอไปเดินแพลตินั่มประตูน้ำมาแล้ว ชุดมันไม่เวิร์ค เลยไปดูแถวๆสยาม อันนี้ชุดเวิร์ค แต่แพงโหด เลยเลือกแบบกลางๆ ไปเดินซื้อใต้ถุนเซ็นทรัลลาดพร้าว คราวนี้ได้ชุดสวย สมใจ แต่ไม่ได้สีแบบที่เราอยากได้ เลยขอให้ร้านเขาตัดให้ใหม่ ร้านเขาก็ตัดให้เราได้ในสี่วัน สวยงามสมใจ เป็นชุดราตรีสั้นสีชมพู มีจีบทวิสต์ตรงกระโปรงด้วย ชอบมากกก

พี่แอน รุ่นพี่ที่เอเชียน่า เจ้าสาวแสนสวยของเราในคืนนี้ค่ะ ส่วนเจ้าบ่าวคือพี่หลินสุดหล่อ



พี่หมี รุ่นพี่ที่เอเชียน่า และพี่กฤษ์ แฟนพี่หมี (คนนี้ดูหมอแม่นมากกกกก)



ถ่ายคู่กับพี่แอน พี่หลิน และ(น้องหลิน) คนนี้ก็เพื่อนรุ่นเดียวกันที่เอเชียน่าค่ะ


สาวๆสวยๆ เพื่อนรุ่นเดียวกับเราที่เอเชียน่าทั้งน้านนน ทำไมรูปนี้ฉันอ้วนจังเนี่ย


ไอเดียโยนดอกไม้ของเจ้าสาวสุดแสนจะครีเอทค่ะ คือเจ้าสาวถือดอกไม้ช่อเล็กๆหลายๆช่อ พอโยนทีก็จะมีช่อเล็กๆกระจายออกมา ผลคือสาวโสดทุกคนที่ไปรอรับดอกไม้จากเจ้าสาว ได้ดอกไม้กันถ้วนหน้าเลยค่ะ แหะๆ ฉันก็ได้กับเขามาช่อนึงด้วย


ถึงตอนที่เจ้าสาวแวะเวียนมาแถวๆโต๊ะเอเชียน่าค่ะ พี่แอนสวยเนอะ

แอบปิ๊งชุดสีแดงของหญิง หญิงใส่แล้วสวยดีเพราะหญิงขาวและหุ่นดี แต่เราไม่กล้าใส่ เพราะเราไม่ขาวและหุ่นดีแบบหญิง (เฮ้อ ! พูดแล้วเศร้า)





นี่แหละค่ะ รวมญาติสาวๆชาว OSC BKK CREW เอเชียน่าแบงคอกครูว์




แถมด้วยรูปตอนดู presentation งานนี้พี่คิม (สะมีพี่ฟ้า)เกิดเลยค่ะ เพราะทำ presentation ออกมาได้น่ารักมากๆ ออกแนวขำนิดๆ ฮาหน่อยๆ แขกอมยิ้มแก้มตุ่ยไปตามๆกัน



คู่ของพี่แอนเป็นคู่ที่น่าอิจฉานะคะ เจอกันตั้งแต่สมัยมัธยม นั่งเรียนอยู่ห้องเดียวกัน ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเพื่อนในห้องเรียนเดียวกับเราจะกลายมาเป็นคู่ชีวิตในอนาคต รักกันมานานจริงๆค่ะ คู่นี้
ขอให้พี่แอนและพี่หลินรักกันไปนานๆ มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองเลยนะคะ