เหตุการณ์ฉุกเฉิน

ได้เจอเหตุการณ์ที่เรียกได้ว่า "ลองของ"ครั้งแรกในชีวิตเอาตอนอายุจะสามสิบ เมื่อเกิดเหตุการณ์ทดสอบกึ๋นความเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเข้าให้ ไฟลท์ที่บินไปมีลูกเรือ 4 คนคือพี่เบสท์ พี่ยิม เจี๊ยบ และข้าพเจ้าเอง ^^'

รายละเอียดไม่อยากเขียนมากเพราะคงไม่เกิดประโยชน์กับใคร

แต่เอาเป็นว่าวันนี้ดีใจแทบตายที่ได้กลับมาเจอคนที่เรารักอีกครั้ง

ลงเครื่องมาคนแรกที่อยากโทรหากลับไม่ได้กดไปหาเค้า เพราะไม่อยากปลุกให้เค้าขึ้นมาเจอกับอะไรก็ไม่รู้

ซมซานลากกระเป๋ากลับมาถึงบ้านตอนสายๆของวันนี้ (21 APR 2009) ไฟลท์ที่ต้องบินตอนบ่ายเลยแคนเซิลไปเพราะ MRP เปลี่ยนเป็น rest ไปซะ


ตกค่ำพ่อกลับมาโดนดุนิดหน่อยที่ไม่ได้โทรบอกคนที่บ้านว่าหายหัวไปไหนมาทั้งคืน
แหม...ก้อไม่อยากให้เป็นห่วงนี่นา
ยังไงก็กลับมาได้สบายดี






นั่งพิมพ์บล็อกตัวเองอยู่นี่ด้วยความรู้สึกที่ว่าเราโชคดีแค่ไหนแล้ว รู้สึกรักตัวเองและคนรอบข้างขึ้นมาจริงๆ
ที่สำคัญรักบริษัทและรักผู้โดยสารมากขึ้นเป็นกอง