ภาษาไทย อะไรกัน (ภาคสอง)

ลอกมาจากบล็อกของคุณน้องสาวสุดที่รักอีกทีค่ะ
อ่านแล้ว โดนใจมากๆ

ความเดิมจากตอนที่แล้ว "ภาษาไทยอะไรกัน ภาคแรก"


คำเตือน
บล็อควันนี้มาแรง ถ้าวุฒิภาวะทางอารมณ์ไม่มากพอ ก็ไม่ต้องอ่าน
ยิ่งคนที่หลงเข้ามาเองยิ่งควรรีบออกไป
พาดพิงถึงใครก็ ไม่ต้องพยายามมากแก้ตัว เพราะคุณไม่มีเหตุผลที่ดีพอมาเถียงหรอก

=====


หลังจากเขียนเรื่องนี้ไปรอบนึง
ก็ไม่ได้คิดอะไรอีก
จะว่าไปแล้วก็คือ ไม่สามารถทำอะไรได้อีก
แต่ว่า มันก็มีเหตุการณ์แปลกๆเข้ามาให้ได้รับรู้อยู่เรื่อย
ประกอบกับพี่สาวคนงาม (แปลว่าพี่สาวของคนงาม ไม่ได้แปลว่าพี่สาวงามแต่อย่างใด)เรียกร้อง
บอกว่าเห็นแล้วรำคาญหูรำคาญตา อยากจะด่าแต่ก็ไม่ด่าเอง
ดันมาเรียกร้องให้น้องด่าให้
จนแล้วจนรอดก็เลยขอมาระบายอีกซักรอบ

บทนำ :
เกิดมาก็เป็นคนไทย หัดพูด หัดอ่าน หัดเขียน ก็เรียนภาษาไทย ใช้ภาษาไทยเป็นภาษาหลัก
แถมยังใช้ชีวิตในประเทศไทยมาโดยตลอด มิเคยได้อยู่ห่างจากเมืองไทยเกิน 7วัน

ประเด็นสงสัย :
ทำไมคำภาษาไทยที่คนไทยปัจจุบันเขียนกัน ถึงมีหน้าตาต่างไม่จากที่เราเคยเรียน
แถมยังต่างจากที่เราใช้ แปลกไป ทุกทีๆ
ไอ้กรณีที่ใช้คำเลียนเสียงพูดให้ได้อารมณ์ ก็เข้าใจได้
แต่.. หลายๆคำที่เขียนกัน นี่อ่านไม่ออกว่าต้องการจะออกเสียงว่ายังไง

มีอยู่วันนึง เพื่อนถามขึ้นมาว่า "นั้น" เขียนยังไง
ก็มีเสียงตอบขึ้นมาทันควัน ไล่ผันวรรณยุกต์ 5เสียง พร้อมกับนับนิ้ว
แล้วก็มีเสียงพยายามจะไล่ดูบ้าง แต่รายนั้น ไล่ออกมา 4เสียง แบบจีน
ไอ้เราก็อดรนทนไม่ได้พูดขึ้นมาบ้าง นัน นั่น นั้น
ไอ้คนผัน 4เสียงเงียบไปแล้ว แต่ไอ้คน 5เสียงยังมั่นใจอยู่ พร้อมกันไล่ผันไปอีกรอบ
ใช้ไม้ตรี คุณเธอตอบอย่างมั่นใจ
นั่น..ต่อมวรรณยุกต์บกพร่องยังจะแพร่เชื้อไปให้คนอื่นอีก

มาลองเล่นกันดูดีกว่า

กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า
ง่ายๆ ผ่านๆ

ขา ข่า ข้า
อันนี้คุ้นผ่านๆ

คา ค่า ค้า
ยังคุ้นอยู่ ผ่านอีกๆ

ทีนี้ เอาคา มาผันเป็น 5เสียงดูซิ

คา ข่า ค่า/ข้า ค้า ขา
เอาใหม่ ..

ยา ย่า ย้า
ทำยังไงให้ผันได้ 5เสียง

ยา หย่า ย่า/หย้า ย้า หยา
อา.. คุ้นบ้างไหม

ต่อๆ

คำถาม : คำต่อไปนี้อ่านว่าอย่างไร

ค๊า

อ่านกันออกล่ะสิ

ขอถามหน่อย
มีสถาบันการศึกษาที่ไหนสอนอ่านคำนี้กัน
จะได้บอกกระทรวงศึกษาไปดูแลหลักสูตรด่วน!!!

"ได้" ก็ใช้อยู่ประจำ

"ด้าย" ก็คุ้นเคยกันอยู่ไม่น้อย (กรณีที่หมายถึงด้ายที่ใช้คู่กับเข็ม ไม่ใช่ ด้าย หรือไม่ด้าย )

แต่ "ใด้" แบบนี้ เพิ่งจะเคยเห็น

ให้ก็เขียนว่า หั้ย

ก็ เป็น ก้อ

เกลียด เป็นเกรียด หรือเกียจ

แต่พอจะเขียน รังเกียจ ดันเขียนเป็นรังเกียด


พรุ่งนี้ก็เขียนไม่ได้ ต้องเขียนว่า พุ่งนี้
ไม่รู้จะพุ่งไปหัวทิ่มหัวตำที่ไหน

ไอ้การเขียนหนังสือผิดๆ แสดงความไม่ฉลาดของตัวเองออกมาเนี่ย ความว่าดีแล้วเหรอ
หรือถ้าไม่ใช่เด็กโง่ จะไม่มีใครมารัก
เคยอ่านข้อความที่คนเขาคุยกัน
ทั้งย่อ ทั้งตัด ทั้งเขียนผิด จนอ่านไม่ได้ใจความ
ขนาดเป็นคนไทย ใช้ภาษาไทยมาแต่กำเนิดยังคุยกันเป็นภาษาไทยไม่รู้เรื่อง
แล้วคิดจะไปคุยกับคนชาติอื่นภาษาอื่น
คงจะรู้เรื่องกัน

=====

คำเตือนอีกครั้ง
บล็อควันนี้มาแรง ถ้าวุฒิภาวะทางอารมณ์ไม่มากพอ ก็ไม่ต้องอ่าน
ยิ่งคนที่หลงเข้ามาเองยิ่งควรรีบออกไป
พาดพิงถึงใครก็ ไม่ต้องพยายามมากแก้ตัว เพราะคุณไม่มีเหตุผลที่ดีพอมาเถียงหรอก