ยินดีด้วยนะจ๊ะบีวิช

ยินดีด้วยจากใจ

กับจุดหมายของเธอในวันนี้

มองดูความสำเร็จที่เธอมี

ฉันยินดีไม่น้อยไปกว่าใคร

ไม่เสียทีกับความมุ่งมั่น

ว่าคนเก่งของฉันต้องทำได้

อาจไม่มีของขวัญอย่างใครใคร

แต่มีกำลังใจมอบให้...ตรงที่เดิม

ยินดีด้วยจริงๆจ้า บีวิช ^_^

เอาหละ

หลังจากดองมันมานาน ก็ได้เวลาโพสท์รูปวันรับปริญาบีวี้ดซะที

ในบรรดาชาว TKC Staff ทั้งหมด บีวี้ดเป็นชาวคิงคองที่เราสนิทด้วยที่สุด
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสารเคมีในร่างกายมันจูนกันได้พอดี
หรือว่าเป็นเพราะคุยกันแล้วมันรู้สึกลงตัว
แต่ทำให้รู้สึกว่าบีเป็นมากกว่าเพื่อนร่วมงาน เป็นมากกว่าน้องในคลับคนอื่นๆ
ถ้าถามว่ารักบีไหม คงตอบไม่ถูก
รักมากกว่าเพื่อนร่วมคลับ
รักเหมือนน้องแท้ๆ

ไม่รู้เหมือนกันว่าบีมันจะรักเราแบบนี้รึเปล่า
แต่ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร

เท่าที่ได้รู้จักกับบี ได้สนิทสนมกันมาพอสมควร
ทำให้รู้ว่าที่จริงบีเป็นเด็กที่เหงามาก นอกจากเพื่อนสนิทไม่กี่คน บีไม่มีใครเลยจริงๆ
มันสะท้อนให้เห็นภาพตัวเราเองในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต

ยังจำได้ดีวันที่ไม่มีใครเลย
มีชีวิตไปวันๆ อย่างเหงาๆคนเดียว
มีปัญหาอะไร ปรึกษาใครไม่ได้
จำได้ดีว่ามันแห้งแล้งแค่ไหน

เพราะรู้ว่าการอยู่คนเดียวในโลก มันทรมาน
ดังนั้น ถ้าได้รู้ว่ามีใครที่รู้สึกอย่างนั้น เราถึงทนไม่ได้
ต้องเสนอหน้าไปให้เค้ารู้ว่า บนโลกเบี้ยวๆใบนี้เค้าไม่ได้เหงาอยู่คนเดียว
ยังมีเราเหงาเป็นเพื่อนอีกคนนะจ๊ะ

บีคือหนึ่งในนั้น

เมื่อถึงวันสำคัญของบี เลยบอกตัวเองว่า ยังไงก็ต้องไปให้ได้ ทั้งวันถ่ายรูป และวันรับจริง
จำได้ว่าบีเล่าให้ฟังว่าวันนั้น คงไม่มีใครมางานบีแน่ๆ เพราะเพื่อนคนอื่นๆบีก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ ก็มีแต่เพื่อนกลุ่มของแฟร์ และพวก TKC Pretty (พูดได้ไม่อายปากเนอะ) พ่อแม่อาจจะมา แต่เดี๋ยวก็กลับ วันรับจริงพ่อแม่ก็คงไม่ได้มา

บีคงเหงามากมายในวันสำคัญ

อยากให้บีรู้ว่า บีมีพวกเรานะ

พล่ามมามากมาย
เอาหละ ดูรูปๆๆๆๆ

ก่อนจะเจอบี เราก็ถ่ายรูปเล่นกันก่อน
เพราะตอนที่ไปถึง บียังถ่ายรูปหมู่ไม่เสร็จ

อืม...เอแบคบางนา เค้าสถานที่สวยดีจริงๆ

ถ่ายรูปกับบีค่ะ แทนบีจริงๆไปก่อน

สาวๆที่ไปในงานวันนั้นค่ะ
บีมีเพื่อนที่ไปงานสองกลุ่ม คือกลุ่ม TKC Pretty และเพื่อนสตรีวิทย์ 2 ของบี
สุภาพสตรีที่สวยสง่าอยู่กลางภาพคือคุณแม่ของบีวิชค่ะ

และสาวๆชาว TKC สาวกคิงคอง

งามงดสดใสมากค่ะ สาวๆแก๊งนี้

มีเราเป็นพี่ใหญ่ นำทัพ
ต่างจากตอนที่อยู่ JBT เป็นน้องเล็กสุดในกลุ่ม JBT Crew รุ่นแรก

ขอสักรูปค่ะ
ถ่ายคู่กับบัณฑิตน้อย

นานๆจะได้ถ่ายรูปคู่กับบีสักที
รูปนี้จึงเป็นรูปที่มีค่ามากในความคิดของเรา

เนื่องจากอยู่ในช่วงไว้ทุกข์กัน
ทั้งงานเลยมีแต่คนใส่ชุดดำ - ขาวกันหมด

จำได้ว่าก่อนวันงาน เรานอนน้อยติดต่อกันมาหลายวัน

มัวแต่ทำอะไรไร้สาระ -_-' (แต่เป็นความรู้สึกที่ดีแม้จะไร้สาระ เฮ้อ !)

วันงานเราเลยโทรมมากมาย

สาบานกับตัวเองว่า ต่อไปจะไปงานรับปริญญาใคร

ชั้นจะต้องนอนล่วงหน้าสักอาทิตย์นึง !!!

เพราะเวลาไปสถานที่จริงมันจะร้อนตับแลบ แดดแรงมาก

สีผิดที่ดำอยู่แล้วมันจะเข้มขึ้นอีกสามสเต็ปเรย

แถมสิวขึ้นเพราะนอนน้อย ~>_<~

แดดแรงแค่ไหน สาวๆ TKC ก็สู้ตายค่ะ งานนี้

รูปแถมสำหรับงานนี้

เป็นคนละเรื่องเดียวกันค่ะ

เพราะเป็นวันที่น้องเมย์แห่ง JBT รับปริญญาเช่นกัน

เพิ่งรู้ว่าเมย์เรียนเอแบครุ่นเดียวกับบี

น้องเมย์เป็น JBT Crew รุ่นสองค่ะ

เวลาใครๆถาม วิธีเดียวที่จะอธิบายให้คนเข้าใจก็คืออธิบายว่า

น้องเมย์ก็เป็นเหมือนบี เหมือนพี่ฟ้าสำหรับคลับตี๋ไง

แต่ที่ JBT เค้าเรียก Staff ว่า JBT Crew มีสองรุ่นคือรุ่นแรก กับรุ่นสอง

ยังจำได้ดีถึงวินาทีที่ยื่นดอกไม้ให้น้องเมย์

น้องเมย์มีสีหน้ายินดีมากๆ

รู้ว่าเมย์ดีใจ เพราะในวันนั้นเราเป็น JBT คนเดียวที่ไป

หลังจากนั้นสองสามวัน แอบเข้าไปในไร่องุ่นสีม่วง

แอบเห็นน้องเมย์เอารูปมาโพสท์ พร้อมแสดงคำขอบคุณ

น้องเมย์ดีใจ เราก็มีความสุขไปด้วย

รักน้องเมย์มากมายเช่นกันนะจ๊ะ

To The one whom I don't know

ไม่รู้หรอกว่าคุณคือใคร แต่เห็นแอบเข้ามาอ่าน

เอ้า ! อยากอ่านก้ออ่านไป

ว่างๆแนะนำตัวมาหน่อย ว่าเป็นใครกัน

ถึงได้สนใจเรื่องของเรา แวะเข้ามาอ่านเรื่อยๆ
คิดๆก้อสนุกดีเนอะ เพราะคุยคนเดียวในบล็อกมาตั้งนาน

อยู่ๆมีใครไม่รู้โผล่มาแอบฟัง

손님여러분, 어서 오십시요 !

처음 뵙겠습니다.

만나서 반갑습니다.

와주셔서 감사합니다

Dear my stranger, welcome to my world !

Though it’s the first time to see, I’m glad to know you.

Thanks for coming, anyway.