ยำแหนม

วันนี้นายต้น หรือหมาย้วยของฉันไปเที่ยวสิงคโปร์กับที่ทำงานค่ะ แอบอิจฉานิดหน่อยว่าที่ทำงานเขาดีจังเลย พาคนไปเที่ยวต่างประเทศด้วย ก่อนไปหมาย้วยมาขอยิมหมวก ก็เลยให้เขาเลือกไปใบนึง รูปนี้ถ่ายตอนที่ต้นกำลังเลือกหมวกอยู่ มองเผินๆเหมือนอาแปะชาวเกาหลีเลย กรรมของฉันจริงๆจะมีแฟนสักคน ยังหน้าตาเหมือนเกาหลีอีก

อาแปะค่ะ ยิ้มเหมือนแป๊ะยิ้มเลย

ด้วยความที่มีเวลาว่างมากมายเหลือเฟือ ฉันกับน้องเพื่อนจึงตกลงกันว่าจะไปซื้อยำแหนมมหัศจรรย์มากิน ร้านนี้มหัศจรรย์ตรงที่ยำแหนมอร่อยไม่เหมือนใคร แถมคนขายก็ยังมีเอกลักษณ์เป็นตัวของตัวเองสุดๆ เราเรียกแกว่าป้าแหนม ทั้งที่จริงๆแล้วแกชื่อว่าป้าใหญ่ ร้านยำแหนมข้างทางของป้าขายแต่ยำแหนมข้าวทอดมาเป็นเวลานานกว่า 16 ปีแล้ว ป้าใหญ่ขายแต่ยำแหนมเท่านั้น อาหารอย่างอื่นไม่มีขาย ป้ามีความเป็ศิลปินสูงมาก ใครอยากซื้อต้องรอคิว ไม่มีการลัดคิวให้เด็ดขาด คนซื้อยำแหนมเยอะมากจนต้องแจกบัตรคิว ป้าแจกบัตรคิวตั้งแต่บ่ายสามโมง แต่เปิดขายจริงเกือบสามทุ่ม ใครบังอาจมาลัดคิวกับแกไม่ได้ ถ้าเร่งมากๆแกไล่กลับไป ไม่ก็ไล่ให้ไปซื้อร้านอื่นแถวๆนั้น น่าแปลกที่ลูกค้าที่รอคิวกันอยู่ ไม่มีใครบ่นกันสักคน ทั้งๆที่คิวก็ยาวกว่าล็อตตี้ บอย



นี่แหละค่ะ ป้าใหญ่ ยำแหนมข้าวทอด รูปนี้ฉันถ่ายโดยใช้โทรศัพท์มือถือ เลยไม่ค่อยชัด แต่ได้บรรยากาศที่ร้าน

ป้ายำแหนมแกมีสั่งทางโทรศัพท์และdeliveryแบบอาหารจานด่วนด้วย ลูกค้าป้ายำแหนมมีทุกกลุ่มอาชีพ ตั้งแต่พยาบาล ตำรวจ แม่บ้าน นักศึกษา หมอนวด นักร้อง ยาม สาวโรงงาน ฯลฯ ดาราดังๆก็มาเป็นลูกค้าที่นี่หลายคน บางทีแกส่งยำแหนมเข้าไปในกองถ่ายด้วยซ้ำ แต่ไม่เคยมีรูปดาราดังๆมาติดตามร้านเหมือนร้านดังร้านอื่นที่ชอบเอารูปดารามาติด ป้าแกเป็นคนคุยเก่ง ลูกค้ามาซื้อของก็มานั่งกันหน้าสลอนฟังแกคุยเหมือนมาดูเดี่ยวไมโครโฟน แต่ยอมรับว่ารอคิวนานจริงๆ ฉันโทรสั่งบัตรคิวตั้งแต่เวลาประมาณสองทุ่ม กว่าจะได้แหนมแสนอร่อยมาเป็นของตัวเอง ก็ตั้งห้าทุ่มกว่า


น่าทานไหมคะ ยำแหนมข้าวทอด พร้อมผักสดครบชุด กินกับเป๊ปซี่ เข้ากันสุดๆ