คุณปีเตอร์ON BOARD

หลังจากหยุดอยู่บ้านไป 2 วัน ชาร์ตแบตยังไม่ทันเต็มที่ ฉันก็ต้องกลับมาบินอีกแล้วค่ะ คราวนีบินแพทเทิร์นเหมือนเดิมเปี๊ยบเลย คือเป็นแพทเทิร์น BKK~ICN~SPN~ICN~BKK สั้นแค่ 5 วันเท่านั้นเอง

หยุดไปคราวนี้ เป็นช่วงที่น้องสาวกำลังสอบเอ็นท์ระบบใหม่ (มันจะเอ็นท์อะไรกันนักหนา) น้องเลยดูหนังสือตลอด แถมแม่ก็มาอยู่ที่หอเป็นเพื่อนน้อง ห้ามกระทำการทุกอย่างี่เป็นการรบกวน ผลสุดท้ายเลยต้องอพยพ ระเห็จไปอยู่ที่บ้านต้นชั่วคราว เพราะแม่ไล่ให้ไปไกลๆ น้องจะดูหนังสือ -_-' หม่าม้าของต้นก็แสนจะใจดี ไม่ว่าเราซักคำ แอบเกรงใจเค้านิดหน่อย

เมื่อคืนนี้บินไฟลท์ BKK~ICN OZ 742 เหมือนทุกที คราวนี้บินกับโก๊ท เพื่อนรุ่นเดียวกัน แต่แปลกไปจากเดิมเพราะใช้เครื่องรุ่น B777 บิน (ปรกติไฟลท์BKK เราจะใช้เครื่อง B747 หรือ B767 เท่านั้นค่ะ) แต่ไม่เป็นไร เครื่องอะไรเราก็สู้ตายอยู่แล้ว ลูกเรือที่บินมาด้วยกันนิสัยดี ไม่เรื่องมาก รุ่นพี่ไม่จุกจิก ผู้จัดการไฟลท์ใจดี ที่แย่คือรุ่นน้อง ซึ่งไม่ค่อยเกรงใจเท่าไหร่ คงเห็นว่าเราเป็น oversea crewมั๊ง เลยไม่ค่อยเกรงใจเรา ไอ้เราน่ะ ไม่ว่าอะไรมันหรอกนะ เพราะเราเองก็ไม่ใช่รุ่นพี่ประเภทจิกตี หรือบ้าอำนาจ รังแกรุ่นน้อง ก็ได้แต่ภาวนาไม่ให้มันไปเจอรุ่นพี่บ้าๆที่ชอบอาละวาด ไม่งั้นมันจะลืมไม่ลง

ไฟลท์วันนี้ผู้โดยสารส่วนใหญ่ปรกติดี แม้จะมีรัสเซียขึ้นมาให้เปลี้ยใจ แน่นอนว่ามันสูบบุหรี่ในห้องน้ำเหมือนเดิม แต่ที่เราอารมณ์ป่วยยิ่งกว่าดันเป็นคุณปีเตอร์ตัวจ้อยที่ผู้โดยสารเจอในtray อาหารนี่สิ อุแม่เจ้า !!! ดิฉันบินมาสองปีกว่า เพิ่งจะเคยเจอคุณ'เตอร์บนเครื่องก็คราวนี้ (ปีเตอร์ก็คือคุณกระจั๊วมีปีกนั่นแหละ เรียกปีเตอร์ให้ดูไฮโซไปอย่างงั้นเอง) แล้วก็มาพูดภาษาเกาหลีใส่เรา ฟังก็ไม่ออก ตอบโต้ก็ไม่ได้ เปลี่ยนถาดให้ก็แล้ว เปลี่ยน entree ก็แล้ว ผู้โดยสารก็ยังโมโหอยู่ นึกๆดูถ้าเป็นเราก็คงโมโหนะ ถึงจะไม่โวยๆขนาดนี้ก็ตาม แต่...จิตใต้สำนึกเบื้องลึกมันตอกย้ำว่า นี่ไม่ใช่ความผิดกรูน้าาาาา เราพยายามบอกให้รุ่นพี่เข้ามาคุย เพราะเขาคุยภาษาเดียวกัน ในที่สุด ร้อนถึงคุณผู้จัดการไฟลท์ต้องออกโรงมาคุกเข่าสนทนา ขอโทษขอโพย เอาอาหารชั้นธุรกิจมาเสนอ ก็ยังไม่เป็นที่พอใจ เพราะผู้โดยสารรับประทานไม่ลงซะแล้ว อาช็อทชี(แปลว่าตาลุง) แกจะขอเงินคืนท่าเดียว สุดท้าย เราไม่รู้หรอกนะว่าเขาตกลงกันยังไง แต่เราเห็นผู้จัดการผู้แสนดีไล่ตะปบคุณปีเตอร์ในแกลลี่ เพื่อเก็บใส่แก้ว ขังไว้ส่งให้ฝ่าย Catering ดู และทำ report ส่งครัวการบินไทยต่อไป เราเองเลยพาลกินข้าวไม่ลง แกะบะหมี่สำเร็จรูปชินราเมนใส่ซอสTabasco รสแซบ กินท่าจะปลอดภัยกว่าอาหารลูกเรือแฮะ

อ่านถึงตรงนี้แล้วคงอี๋ไปตามๆกัน ไม่กล้ากินอาหารบนเครื่องไปอีกนาน

ถึงเกาหลีตอนเช้าๆ อากาศหนาวกว่าเดิมตอนก่อนที่เราจะกลับบ้าน หิมะลงมาอีกแล้ว นี่ก็เดือนมี.ค.แล้ว ทำไมหิมะไม่เลิกตกซะทีนะ ที่โรงแรมวันนี้มีแป้งอยู่ กำลังจะไปสิงคโปร์ และลูกหมีเพิ่งกลับมาจากซีแอทเทิลตอนเย็น เราก็ได้คุยกับทั้งแป้ง และลูกหมีในเวลาที่ต่างกัน ในบรรดาเพื่อนรุ่นเดียวกันที่เอเชียน่า ก็มีแป้งและลูกหมีนี่แหละที่เรารู้สึกสนิทด้วยมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ

เดี๋ยวต้องไปบินไซปันต่อค่ะ จนถึงป่านนี้ หกโมงเช้าแล้ว ยังมะได้นอนเลย